سبحاء. [ س ُ ب َ ] ( ع ص ) ج ِ سبوح ، شناور. ( منتهی الارب ). رجوع به سبوح شود. || ( اِ ) نوعی از رفتار اسب. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). و در کلیات آمده است که سبح گذشتن سریع در آب و هواست و بطور استعاره کلمه را در گذشتن ستارگان و دویدن اسب وبسرعت رفتن در کار نیز آورند. ( از اقرب الموارد ). سبحاء. [ س ُ ب َ ] ( اِخ ) نام اسب ربیعةبن جشم. ( منتهی الارب ).
