سبتای صوی

دانشنامه آزاد فارسی

سَبَّتای صِوِی (۱۶۲۶ـ۱۶۷۶)(Sabbatai Zevi)
مسیحای کاذب یهود، بانی بزرگ ترین و مهم ترین نهضت مسیحایی تاریخ یهود. در ازمیربه دنیا آمد، قَبّالهو تلمودآموخت، و رتبۀ حَکَم گرفت، که مقامی در میان ربّی های صفاردی(مهاجران از شرق) به معنی حکیم بود. در ۱۶۴۸ نشانه هایی از مرضی که امروزه روان پریشی شیوایی ـ افسردگی نامیده می شود به صورت رفتارهای غیرعادی و نقض احکام شرعی از خود به نمایش گذاشت. در این جنون ادواری ادعا کرد که مسیح موعود است. در حدود سال های ۱۶۵۱ـ۱۶۵۴ از ازمیر اخراج شد و سال ها در یونان، تراس (تراکیه)، فلسطین، و مصر سرگردان بود. در ۱۶۶۵ برای مداوای روح عاصی خود به سراغ ناتانمحبوب در غزهرفت و او نه مداوا که بیشتر مجابش کرد همان مسیح موعود است. سپس، رسماً از خفا بیرون آمد و در اندک زمانی هواداران پرشوری در فلسطین و خارج یافت. در ۱۶۶۶ به دست مقامات عثمانی زندانی شد و از ترس جانش اسلام آورد. در اولتسینی(در مونته نگرو) درگذشت. ناتان و دیگران وقایع زندگی او را تعبیر قبالایی کردند و نهضت او تا قرن ۱۹ دوام آورد.

پیشنهاد کاربران