سببیت سلوکی

[ویکی فقه] سببیت سلوکی، سببیت قیام اماره در حدوث مصلحت در سلوک طبق اماره است.
سببیت سلوکی یا مصلحت سلوکی، مقابل سببیت محض بوده و به این معنا است که قیام اماره، سبب ایجاد مصلحت در تبعیت از اماره و سلوک طبق آن می گردد؛ مصلحتی که مساوی یا بیشتر از مصلحت تفویت شده واقعی است. در سببیت سلوکی، حکم واقعی تغییر نمی کند، به خلاف سببیت اشعری و معتزلی؛ بنابراین قیام اماره ملاک های واقعی را از بین نمی برد بلکه سبب ایجاد مصلحت در عمل به اماره می گردد که این مصلحت باعث جبران مصلحت واقعی فوت شده می شود.