سبب دعوی. [ س َ ب َ ب ِ دَع ْ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) ( اصطلاح حقوق ) حقی که مورد دعوی قرار گرفته منشئی دارد که اصطلاحاً آن منشاء را «سبب دعوی » گویند. ( از فرهنگ حقوقی لنگرودی ).