سباریت

لغت نامه دهخدا

سباریت. [ س َ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ سبروت و سبریت : ارض سباریت ؛ زمین فراخ بی آب و گیاه. ( منتهی الارب ). ج ِ سُبروت. ( اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس