سَبَأ، سوره
سورۀ شمارۀ ۳۴ به ترتیب مصحف و ۵۸ به ترتیب نزول، از سوره های مکی قرآن در ۵۴ آیه و ۸۸۷ کلمه. وجه تسمیۀ این سوره اشاره به داستان قوم سَبَأْ، (از آیۀ ۱۵ به بعد) است. نام دیگر این سوره «داود» است؛ زیرا از نام و معجزات او و الطاف الهی به او در آیات ۱۰ و ۱۱ یاد شده است. از نظر حجم، از سوره های «مثانی» و نسبتاً کوچک و کمی بیش از یک حزب (یک چهارم جزء) است. مضامین اصلی آن عبارت اند از اشاره به داستان حضرت سلیمان (ع) و حشمت او؛ داستان قوم سبا و باغ های آنان و سیلی بنیان کن که درنتیجۀ نافرمانی و کفران نعمت، همه چیز را از ایشان گرفت (سیل عَرِم)؛ تسلیت به پیامبر (ص) به سبب دلتنگی او از منکران؛ محاجّه و مناظرۀ مستضعفان با مستکبران در قیامت؛ معاد و احوال قیامت .
سورۀ شمارۀ ۳۴ به ترتیب مصحف و ۵۸ به ترتیب نزول، از سوره های مکی قرآن در ۵۴ آیه و ۸۸۷ کلمه. وجه تسمیۀ این سوره اشاره به داستان قوم سَبَأْ، (از آیۀ ۱۵ به بعد) است. نام دیگر این سوره «داود» است؛ زیرا از نام و معجزات او و الطاف الهی به او در آیات ۱۰ و ۱۱ یاد شده است. از نظر حجم، از سوره های «مثانی» و نسبتاً کوچک و کمی بیش از یک حزب (یک چهارم جزء) است. مضامین اصلی آن عبارت اند از اشاره به داستان حضرت سلیمان (ع) و حشمت او؛ داستان قوم سبا و باغ های آنان و سیلی بنیان کن که درنتیجۀ نافرمانی و کفران نعمت، همه چیز را از ایشان گرفت (سیل عَرِم)؛ تسلیت به پیامبر (ص) به سبب دلتنگی او از منکران؛ محاجّه و مناظرۀ مستضعفان با مستکبران در قیامت؛ معاد و احوال قیامت .
wikijoo: سبا،_سوره