سایگاه

لغت نامه دهخدا

سایگاه. [ ی َ / ی ِ ] ( اِ مرکب ) محل سایه. جائی که سایه افتاده باشد. مخفف سایه گاه :
بجم گفت کای خسته رنج راه
در این سایگاه از چه کردی پناه.

اسدی.

فروماند خسرو در آن سایگاه
چو سایه شده روز بر وی تباه.

نظامی.

رجوع به سایه شود.

محل سایه

= سایه گاه

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید