تو مرغان را همی سایه کنی امروز اگر روزی
ترا سایه همی کردند و او را نیز مرغانش.
ناصرخسرو.
آفتاب زندگانی بر لب بام آمده ست سایه خواهی کرد کی ای سروبالا بر سرم.
صائب ( از آنندراج ).
|| سایه گسترده شدن : هر جا که عدل سایه کند رخت دین بنه
کاین سایبان ز طوبی ِ اخضر نکوتر است.
خاقانی.
|| توجه کردن. رو آوردن : صائب بلند مرتبه چون آسمان شود
بر هر زمین که سایه کند باغبان ما.
صائب ( دیوان چ خیام ص 42 ).