سایه فکندن. [ ی َ / ی ِ ف َ / ف ِ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) پرتو افکندن : می بر ساعدش از ساتگنی سایه فکندگفتی از لاله پشیزستی بر ماهی شیم.معروفی بلخی.هر کجا طلعت خورشیدرخی سایه فکندبیدلی خسته کمربسته جوزا برخاست.سعدی. || عنایت و توجه داشتن : چون همایم سایه ای بر سر فکن تا در اقبالت شوم نیک اختری.سعدی ( طیبات ).