سایه فکندن

لغت نامه دهخدا

سایه فکندن. [ ی َ / ی ِ ف َ / ف ِ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) پرتو افکندن :
می بر ساعدش از ساتگنی سایه فکند
گفتی از لاله پشیزستی بر ماهی شیم.
معروفی بلخی.
هر کجا طلعت خورشیدرخی سایه فکند
بیدلی خسته کمربسته جوزا برخاست.
سعدی.
|| عنایت و توجه داشتن :
چون همایم سایه ای بر سر فکن
تا در اقبالت شوم نیک اختری.
سعدی ( طیبات ).

فرهنگ فارسی

پرتو افکندن

پیشنهاد کاربران

بپرس