سایْفِرْت، کارْل (۱۹۱۱ـ۱۹۶۰)(Seyfert, Carl)
اخترشناس و اخترفیزیک دان امریکایی. طیف ستاره ها و کهکشان ها را بررسی می کرد و گونه ای کهکشان را، که اکنون با نام او نامیده می شود، شناسایی و رده بندی کرد. در کلیولنداوهایوزاده شد و در دانشگاه هاروارد، کیمبریج، و ماساچوستدرس خواند. در ۱۹۳۳، لیسانس علوم، در ۱۹۳۵ فوق لیسانس و در ۱۹۳۶ از هاروارد دانشنامۀ دکتری گرفت. از ۱۹۴۶ تا ۱۹۵۱، سرپرست رصدخانۀ بارنارددر آکسفورد میسی سیپی، از ۱۹۵۱، استاد اخترشناسی دانشگاه واندربیلتدر نشویلتنسی، و سرپرست رصدخانۀ آرتور دایربود. در کمیتۀ پژوهش دفاع ملیایالات متحده نیز عضویت داشت. در ۱۹۴۳، در زمینۀ دوازده کهکشان مارپیچیفعال با هسته های درخشان به تحقیق می پرداخت. تحقیقات او روشن ساخت که این کهکشان ها علاوه بر هیدروژن، شامل اکسیژن، نیتروژن، و نئونیونیده اند. سایفرت کهکشان ها را بر اساس طیف شان به دو گونۀ I و II تقسیم کرد. کهکشان های سایفرت از خود امواج رادیویی، انرژی فروسرخ، پرتوهای ایکس، و تابش های غیرگرماییگسیل می کنند. گازهای موجود در مرکز این کهکشان ها دستخوش انفجارهایی است که آن ها را نسبت به مرکز کهکشان، به شدت و با سرعت بسیار زیاد به حرکت درمی آورد. سرعت حرکت گاز در گونه I به چندین هزار کیلومتر در ثانیه، و در گونۀ II به چندصد کیلومتر در ثانیه می رسد. در ۱۹۵۱، بررسی اجسامی را آغاز کرد که اکنون شش گانۀ سایفرتنام گرفته اند. این شش گانه گروهی از اجسام برون کهکشانی اند که پنج جسم از آن ها سحابی مارپیچی، و از میان آن ها یکی نامنظم است. از این اجسام، یکی با سرعتی نزدیک به پنج برابر سرعت دور شدن اعضای دیگر از بقیه فاصله می گیرد.
اخترشناس و اخترفیزیک دان امریکایی. طیف ستاره ها و کهکشان ها را بررسی می کرد و گونه ای کهکشان را، که اکنون با نام او نامیده می شود، شناسایی و رده بندی کرد. در کلیولنداوهایوزاده شد و در دانشگاه هاروارد، کیمبریج، و ماساچوستدرس خواند. در ۱۹۳۳، لیسانس علوم، در ۱۹۳۵ فوق لیسانس و در ۱۹۳۶ از هاروارد دانشنامۀ دکتری گرفت. از ۱۹۴۶ تا ۱۹۵۱، سرپرست رصدخانۀ بارنارددر آکسفورد میسی سیپی، از ۱۹۵۱، استاد اخترشناسی دانشگاه واندربیلتدر نشویلتنسی، و سرپرست رصدخانۀ آرتور دایربود. در کمیتۀ پژوهش دفاع ملیایالات متحده نیز عضویت داشت. در ۱۹۴۳، در زمینۀ دوازده کهکشان مارپیچیفعال با هسته های درخشان به تحقیق می پرداخت. تحقیقات او روشن ساخت که این کهکشان ها علاوه بر هیدروژن، شامل اکسیژن، نیتروژن، و نئونیونیده اند. سایفرت کهکشان ها را بر اساس طیف شان به دو گونۀ I و II تقسیم کرد. کهکشان های سایفرت از خود امواج رادیویی، انرژی فروسرخ، پرتوهای ایکس، و تابش های غیرگرماییگسیل می کنند. گازهای موجود در مرکز این کهکشان ها دستخوش انفجارهایی است که آن ها را نسبت به مرکز کهکشان، به شدت و با سرعت بسیار زیاد به حرکت درمی آورد. سرعت حرکت گاز در گونه I به چندین هزار کیلومتر در ثانیه، و در گونۀ II به چندصد کیلومتر در ثانیه می رسد. در ۱۹۵۱، بررسی اجسامی را آغاز کرد که اکنون شش گانۀ سایفرتنام گرفته اند. این شش گانه گروهی از اجسام برون کهکشانی اند که پنج جسم از آن ها سحابی مارپیچی، و از میان آن ها یکی نامنظم است. از این اجسام، یکی با سرعتی نزدیک به پنج برابر سرعت دور شدن اعضای دیگر از بقیه فاصله می گیرد.
wikijoo: سایفرت،_کارل_(۱۹۱۱ـ۱۹۶۰)