ساکْسْ هورْن (saxhorn)
ساکْسْ هورْن
خانواده ای از سازهای بادی برنجی که با دریچه (والو) نواخته می شوند. در ۱۸۴۵، آدولف ساکسبلژیکی (۱۸۱۴ـ۱۸۹۴) آن را ابداع کرد. این ساز دهانه ای فنجانی دارد و در قالب هفت زیرایی (زیر و بم) مختلف ساخته می شود، که روی هم رفته گستره ای حدود پنج اکتاو را دربر می گیرند: سوپرانو در می بمل، آلتو در سی بمل (هر دو فلوگلهورن نیز نامیده می شوند)، تنور در می بمل، باریتون در سی بمل (هر دو آلتهورن نیز نامیده می شوند)، باس در سی بمل (اِئوفُنیوم)، باس توبا در می بمل (بُمباردُن)، و کنترباس در سی بمل. این سازها به ندرت در ارکستر استفاده می شوند، اما معمولاً از اجزای دایمی ارکسترهای نظامی و برنجی اند.
ساکْسْ هورْن
خانواده ای از سازهای بادی برنجی که با دریچه (والو) نواخته می شوند. در ۱۸۴۵، آدولف ساکسبلژیکی (۱۸۱۴ـ۱۸۹۴) آن را ابداع کرد. این ساز دهانه ای فنجانی دارد و در قالب هفت زیرایی (زیر و بم) مختلف ساخته می شود، که روی هم رفته گستره ای حدود پنج اکتاو را دربر می گیرند: سوپرانو در می بمل، آلتو در سی بمل (هر دو فلوگلهورن نیز نامیده می شوند)، تنور در می بمل، باریتون در سی بمل (هر دو آلتهورن نیز نامیده می شوند)، باس در سی بمل (اِئوفُنیوم)، باس توبا در می بمل (بُمباردُن)، و کنترباس در سی بمل. این سازها به ندرت در ارکستر استفاده می شوند، اما معمولاً از اجزای دایمی ارکسترهای نظامی و برنجی اند.
wikijoo: ساکس_هورن