ساپ ویث اسنایپ ( به انگلیسی: Sopwith Snipe ) یک هواگرد دوباله تک موتوره ساخت ساپ ویث در بریتانیا است.
شرکت هوانوردی ساپ ویث در بریتانیا هواگرد اسنایپ را سال ۱۹۱۷ در جریان جنگ جهانی اول در یک سرمایه گذاری خصوصی، بر پایه هواگرد پیشین کَمِل طراحی کرد. [ ۱] تقریباً در همین زمان هئیت نیروهای هوایی بریتانیا درخواستی با ۱۲ ویژگی برای یک هواگرد جدید با عنوان نوع ۱اِی صادر نمود. طرح مورد نظر یک جنگنده تک سرنشین ارتفاع بلند برای سپاه هوایی بریتانیا بود که می بایست حداکثر سرعت ۱۲۵ مایل بر ساعت ( ۲۰۱ کیلومتر بر ساعت ) در ارتفاع ۱۵٬۰۰۰ فوت ( ۴٬۵۷۲ متر ) ، سرعت اوج گیری میانگین ۱۰٬۰۰۰ فوت ( ۳٬۰۴۸ متر ) بر دقیقه و سقف پرواز دست کم ۲۵٬۰۰۰ فوت ( ۷٬۶۲۰ متر ) می داشت. علاوه بر این نصب سه مسلسل دو قبضه از آن هر یک با ۳۷۵ گلوله و حمل سوخت کافی برای سه ساعت پرواز مقرر گشت. سومین مسلسل با ۲۵۰ گلوله که می بایست امکان شلیک به طرف بالا را می داشت، را می شد با سوخت بیشتر جایگزین کرد. لازم بود یک صفحه زرهی پشت خلبان نصب و شرایط گرمایش و رساندن اکسیژن به او فراهم شود. هواگرد می بایست مشخصا بسیار هدایت پذیر و سطوح هدایت آن بسیار قدرتمند می بود. مشخص نیست که اسنایپ بر پای این مشخصات طراحی شده یا حتی شرکت ساپ ویث از آن مطلع بوده باشد. با این وجود مشخصات به شکل نسبتاً نزدیکی منطبق با شرایط اسنایپ بود که البته نشان گر هماهنگی در جریان خط فکری آن زمان است. [ ۲]
بیشتر کار طراحی توسط هربرت اسمیت انجام گرفت. [ ۳] اسنایپ مقداری کوچک تر از کمل بود و بدنه عمیق تری داشت؛ بدین شکل چشمان خلبان تقریباً در سطح تیر اصلی بشتی قسمت مرکزی بال بالا قرار می گرفت. این قسمت از بال بالا هیچ پوششی نداشت تا دید بهتری برای خلبان تأمین شود. سازه هواگرد تمام چوبی با پوشش پارچه ای و از درون و بیرون مهاربندی شده با سیم بود در پیش نمونه ستون های طولی بدنه با میله های عمودی به یکدیگر وصل بودند. هر دو بال به اندازه مساوی، مقداری زاویه هفتی داشتند. این دو بال با فاصله ۴ فوت ۳ اینچ ( ۱۳۰ سانتیمتر ) از هم، در ابتدا با یک جفت پایه در هر طرف به یکدیگر متصل بودند. برای جبران محدودیت دید به پایین، بال بالا ۱۷ اینچ ( ۴۳ سانتیمتر ) جلوتر از بال بالا قرار داشت. طول بال پیش نمونه ۲۵ فوت ۹ اینچ ( ۷٫۸۵ متر ) بود. بدنه اضلاع مسطح با سطوح کوتاه تیزه گیر در پشت موتور داشت. [ ۴] در ساخت نخستین پیش نمونه، همانند کمل، از موتور گردان بنتلی اِی. آر. ۱ با توان ۱۵۰ اسب بخار[ ۳] و در دومین پیش نمونه از موتور گردان بنتلی بی. آر. ۲ با توان ۲۳۰ اسب بخار استفاده شد. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفشرکت هوانوردی ساپ ویث در بریتانیا هواگرد اسنایپ را سال ۱۹۱۷ در جریان جنگ جهانی اول در یک سرمایه گذاری خصوصی، بر پایه هواگرد پیشین کَمِل طراحی کرد. [ ۱] تقریباً در همین زمان هئیت نیروهای هوایی بریتانیا درخواستی با ۱۲ ویژگی برای یک هواگرد جدید با عنوان نوع ۱اِی صادر نمود. طرح مورد نظر یک جنگنده تک سرنشین ارتفاع بلند برای سپاه هوایی بریتانیا بود که می بایست حداکثر سرعت ۱۲۵ مایل بر ساعت ( ۲۰۱ کیلومتر بر ساعت ) در ارتفاع ۱۵٬۰۰۰ فوت ( ۴٬۵۷۲ متر ) ، سرعت اوج گیری میانگین ۱۰٬۰۰۰ فوت ( ۳٬۰۴۸ متر ) بر دقیقه و سقف پرواز دست کم ۲۵٬۰۰۰ فوت ( ۷٬۶۲۰ متر ) می داشت. علاوه بر این نصب سه مسلسل دو قبضه از آن هر یک با ۳۷۵ گلوله و حمل سوخت کافی برای سه ساعت پرواز مقرر گشت. سومین مسلسل با ۲۵۰ گلوله که می بایست امکان شلیک به طرف بالا را می داشت، را می شد با سوخت بیشتر جایگزین کرد. لازم بود یک صفحه زرهی پشت خلبان نصب و شرایط گرمایش و رساندن اکسیژن به او فراهم شود. هواگرد می بایست مشخصا بسیار هدایت پذیر و سطوح هدایت آن بسیار قدرتمند می بود. مشخص نیست که اسنایپ بر پای این مشخصات طراحی شده یا حتی شرکت ساپ ویث از آن مطلع بوده باشد. با این وجود مشخصات به شکل نسبتاً نزدیکی منطبق با شرایط اسنایپ بود که البته نشان گر هماهنگی در جریان خط فکری آن زمان است. [ ۲]
بیشتر کار طراحی توسط هربرت اسمیت انجام گرفت. [ ۳] اسنایپ مقداری کوچک تر از کمل بود و بدنه عمیق تری داشت؛ بدین شکل چشمان خلبان تقریباً در سطح تیر اصلی بشتی قسمت مرکزی بال بالا قرار می گرفت. این قسمت از بال بالا هیچ پوششی نداشت تا دید بهتری برای خلبان تأمین شود. سازه هواگرد تمام چوبی با پوشش پارچه ای و از درون و بیرون مهاربندی شده با سیم بود در پیش نمونه ستون های طولی بدنه با میله های عمودی به یکدیگر وصل بودند. هر دو بال به اندازه مساوی، مقداری زاویه هفتی داشتند. این دو بال با فاصله ۴ فوت ۳ اینچ ( ۱۳۰ سانتیمتر ) از هم، در ابتدا با یک جفت پایه در هر طرف به یکدیگر متصل بودند. برای جبران محدودیت دید به پایین، بال بالا ۱۷ اینچ ( ۴۳ سانتیمتر ) جلوتر از بال بالا قرار داشت. طول بال پیش نمونه ۲۵ فوت ۹ اینچ ( ۷٫۸۵ متر ) بود. بدنه اضلاع مسطح با سطوح کوتاه تیزه گیر در پشت موتور داشت. [ ۴] در ساخت نخستین پیش نمونه، همانند کمل، از موتور گردان بنتلی اِی. آر. ۱ با توان ۱۵۰ اسب بخار[ ۳] و در دومین پیش نمونه از موتور گردان بنتلی بی. آر. ۲ با توان ۲۳۰ اسب بخار استفاده شد. [ ۴]
wiki: ساپ ویث اسنایپ