ساوین

ساودَن، ساویدَن، ساویتَن ( ساو - ) : باج و خراج گرفتن، گرفتن
ساودار: باج و خراج گرفتنی، گرفتنی، ارزشمند، دولتمند
ساوین: باج و خراج گرفتنی، گرفتنی؛ ارزشمند، دولتمند
سافتار: باج و خراج گیرنده، گیرنده
ساودار: باج و خراج گیرنده، گیرنده
ساویدار یا ساویتار: باج و خراج گیرنده
ساویشن: باج و خراج گرفتن، گرفتن
ساویشنیگ: باج و خراج گیرنده، گیرنده؛ باج و خراج گرفتنی، گرفتنی؛ بسته به باج و خراج گرفتن، بسته به گرفتن
ساویشنیه: باج و خراج گرفتن، گرفتن
ساویشنیها: با باج و خراج گرفتن، با گرفتن
ساوَگ: ابزاری برای باج و خراج گرفتن، ابزاری برای گرفتن؛ می تواند به چیم باج و خراج گیرنده هم باشد
ساوینَگ: ابزاری برای باج و خراج گرفتن، ابزاری برای گرفتن
پَدیش ساو: ابزاری برای باج و خراج گرفتن، ابزاری برای گرفتن
سافتَگ: باج و خراج گرفته، گرفته؛ باج و خراج گرفته شده، گرفته شده
سافتَگیه: باج و خراج گرفتگی، گرفتگی؛ باج و خراج گرفته شدگی، گرفته شدگی
همچنین بُن واژه ساو - با افزودن پسوند مانندسازی "ال" در ساخت ساوال به کار رفته است که به چیم پُشته و کوه است و ساوالان به چیم کوهستان یا کوه ها است که نام کوهستانی در اُستان اردبیل آذربایجان ایران نیز می باشد. این که هم میهن گرامی بختیاری نیز واژه ساوین را برابر صابون دانسته اند، نادرست نیست! ساویدن و ساو - یا ساب - به چیم سابیدن هم هستند که بر این پایه، واژه سابین به چیم سابیدنی هم هست که چون صابون سابیدنی است می تواند برای نامیدن آن نیز به کار برده شود و شاید میهِ ( خلاف ) آنچه گمان می شود، ریشه واژه صابون نه اروپایی ( لاتین یا یونانی ) ، که ایرانی بوده باشد. واژه بونسای که در کشاورزی به گیاهان درختی کوچک نگه داشته گفته می شود که با هرس و جدا کردن پیاپی ( سایش ) ریشه در درازای پرورش درخت، کوچک نگه داشته می شود، امروزه واژه ژاپنی شناخته می شود، با این همه، کارواژه بونسای به خوبی ایرانی است: بون: بُن، ریشه، و سای: بُن ساییدن، کاستن زمان دار! از این روی، این واژه چه از دید ساختار آن و چه از دید شگرد پرورش این درختان کوچک گلدانی، ایرانی به گمان می رسد که شاید ارزش پژوهش بیشتری را درباره پیشینه پرورش این درختان گلدانی در ایران و ژاپن و چین را داشته باشد.