سان جی گوئن که در ایران به سانچیکو معروف شده، ( به چینی: 三节棍 ) نوعی سلاح سرد سنتی چینی است که از سه بازو ( فک ) هم اندازه تشکیل شده است. سانچیکو ارتقا یافته سلاح نانچیکو است. از آن جا که بازوها ( فک ) های این دو سلاح می توانند به دور یکدیگر بچرخند، نیرویی علاوه بر نیروی محرک دست رزمی کار به نام نیروی گریز از مرکز در سلاح به وجود می آید و همین نیروی اضافی می تواند ضربات مهلکی را به حریف وارد کند.
ریشه سلاح سانچیکو به کشور چین بازمی گردد که از آن به عنوان خرمن کوب در کارهای کشاورزی استفاده می کردند. سانچیکو تشکیل شده از سه قطعهٔ فلزی یا چوبی می باشد که به وسیله طناب یا زنجیر به یکدیگر متصل شده اند.
اسناد معتبر تاریخی در مورد مخترع سانچیکو در دسترس نیست. بعضی ها می گویند که این سلاح الهام گرفته شده از چوب بامبویی بوده که به سه قسمت شکسته شده بود ولی تکه های آن به هم متصل مانده بود. با این حال برخی آن را به استاد سامبا در معبدِ هانون و برخی به چائوهانگ که اولین امپراتور سانگ دینستی بود نسبت می دهند.
قبلاً سلاح سانچیکو را از چوب های بامبو می ساختند که به وسیله کنف یا چرم اسب به هم وصل می شدند. اما امروزه آن را با چوب، پلاستیک فشرده شده، آلومینیوم و … می سازند. اندازه بازو ( فک ) ۶۰ تا ۷۰ سانتی متری آن طرفداران بیشتری نسبت به سایر اندازه ها دارد. قطر سانچیکو حدود ۳ سانتی متر است. طول رابط هر مفصل تقریباً ۱۲ تا ۱۳ سانتی متر است. طول کل سلاح به اندازه طول سلاح چوب بلند ( گوئن ) می باشد.
اکثر حرکات آن مشابه حرکات کار با چوب است، مثل چرخاندن بالای سر، حرکات هلیکوپتری و همچنین چرخش پشت کمر و روی گردن. به همین جهت بیشتر حرکات سلاح را می توان با چوب هم انجام داد. همچنین حرکات مشابهی با نانچیکو دارد. از سه تکه سلاح برای فواصل بلند، و با مهار یک تکه و استفادهٔ دو تکهٔ سلاح برای فواصل متوسط ( سانچیکو در برد متوسط ) و با مهار دو تکه و استفادهٔ یک تکهٔ سلاح برای فواصل کوتاه ( سانچیکو در برد کوتاه ) استفاده می شود. با سانچیکو می توان حریف را خلع سلاح کرد، یا او را چرخاند یا از خود در برابر حریف دفاع کرد. با استفاده از زنجیر سلاح می توان سلاح های دیگر یا دست مهاجم را گیر انداخت و با استفاده از تکنیک های فشار حریف را وادار به تسلیم شدن کرد. یکی از مهم ترین کابردهای سانچیکو دفاع کوتاه برد در برابر سلاح های بلند نظیر چوب بو یا شمشیر است که می توان با کمک یک بازوها یا زنجیر میان دو بازو سلاح را مهار و قفل کرد و با بازوی دیگر به مهاجم حمله کرد. از جمله مهم ترین کاربردهای آن در زمان قدیم زمانی بوده است که مبارزین بر روی اسب قرار داشتند و طول زیاد سلاح باعث می شد که بهرین کارایی را داشته باشد و از طرفی زمانی بود که شخص مبارز در حال فرار بوده و حریف از آن جهت انداختن اسب استفاده می کرده است؛ به این صورت که آن را طوری پرتاب می کردند که دور پای اسب حلقه می شد و اسب به زمین می خورد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفریشه سلاح سانچیکو به کشور چین بازمی گردد که از آن به عنوان خرمن کوب در کارهای کشاورزی استفاده می کردند. سانچیکو تشکیل شده از سه قطعهٔ فلزی یا چوبی می باشد که به وسیله طناب یا زنجیر به یکدیگر متصل شده اند.
اسناد معتبر تاریخی در مورد مخترع سانچیکو در دسترس نیست. بعضی ها می گویند که این سلاح الهام گرفته شده از چوب بامبویی بوده که به سه قسمت شکسته شده بود ولی تکه های آن به هم متصل مانده بود. با این حال برخی آن را به استاد سامبا در معبدِ هانون و برخی به چائوهانگ که اولین امپراتور سانگ دینستی بود نسبت می دهند.
قبلاً سلاح سانچیکو را از چوب های بامبو می ساختند که به وسیله کنف یا چرم اسب به هم وصل می شدند. اما امروزه آن را با چوب، پلاستیک فشرده شده، آلومینیوم و … می سازند. اندازه بازو ( فک ) ۶۰ تا ۷۰ سانتی متری آن طرفداران بیشتری نسبت به سایر اندازه ها دارد. قطر سانچیکو حدود ۳ سانتی متر است. طول رابط هر مفصل تقریباً ۱۲ تا ۱۳ سانتی متر است. طول کل سلاح به اندازه طول سلاح چوب بلند ( گوئن ) می باشد.
اکثر حرکات آن مشابه حرکات کار با چوب است، مثل چرخاندن بالای سر، حرکات هلیکوپتری و همچنین چرخش پشت کمر و روی گردن. به همین جهت بیشتر حرکات سلاح را می توان با چوب هم انجام داد. همچنین حرکات مشابهی با نانچیکو دارد. از سه تکه سلاح برای فواصل بلند، و با مهار یک تکه و استفادهٔ دو تکهٔ سلاح برای فواصل متوسط ( سانچیکو در برد متوسط ) و با مهار دو تکه و استفادهٔ یک تکهٔ سلاح برای فواصل کوتاه ( سانچیکو در برد کوتاه ) استفاده می شود. با سانچیکو می توان حریف را خلع سلاح کرد، یا او را چرخاند یا از خود در برابر حریف دفاع کرد. با استفاده از زنجیر سلاح می توان سلاح های دیگر یا دست مهاجم را گیر انداخت و با استفاده از تکنیک های فشار حریف را وادار به تسلیم شدن کرد. یکی از مهم ترین کابردهای سانچیکو دفاع کوتاه برد در برابر سلاح های بلند نظیر چوب بو یا شمشیر است که می توان با کمک یک بازوها یا زنجیر میان دو بازو سلاح را مهار و قفل کرد و با بازوی دیگر به مهاجم حمله کرد. از جمله مهم ترین کاربردهای آن در زمان قدیم زمانی بوده است که مبارزین بر روی اسب قرار داشتند و طول زیاد سلاح باعث می شد که بهرین کارایی را داشته باشد و از طرفی زمانی بود که شخص مبارز در حال فرار بوده و حریف از آن جهت انداختن اسب استفاده می کرده است؛ به این صورت که آن را طوری پرتاب می کردند که دور پای اسب حلقه می شد و اسب به زمین می خورد.
wiki: سانچیکو