سانسور در ترکیه از سال ۲۰۰۴ میلادی که قانون جدید دربارهٔ سانسور در ترکیه تصویب شد کمتر شده اما با این حال طبق گزارش مجمع جهانی آزادی بیان ترکیه از لحاظ آزادی بیان و مطبوعات در رتبه ۱۳۸ جهان است، همچنین اتحادیه اروپا مذکور شده است که اگر ترکیه می خواهد عضو شود باید وضعیت آزادی بیان و مطبوعات را بهبود ببخشد.
... [مشاهده متن کامل]
در عثمانی سانسور متعدد بود و اگر بدون اجازه سلطان یا سرداران بلندمرتبه عثمانی روزنامه ای به چاپ می رسید و در آن موردی برضد حکومت بود به شدت برخورد می شد و اقدامی غیرقانونی به حساب می آمد در آموزش هم این موضوع دیده می شد، همچنین بین سالهای ۱۹۰۹ و ۱۹۱۳ سانسور به طور قابل ملاحظه ای افزایش یافت و چندین ( احتمالاً ۴ نفر ) روزنامه نگار دستگیر شدند.
با اینکه شعار انقلاب ترکیه آزادی بود اما در جریان این انقلاب افرادی از جمله شیخ سعید رزمی و برخی افراد اسلامگرایی که دولت آنان را شورشی خوانده بود دستگیر شدند.
در جریان جنگ جهانی ترکیه که سعی در حفاظت از موقعیت و استقلال خود داشت بسیاری از روزنامه ها را تعطیل کرد که عبارتند از:
• روزنامه قهوه ای مایل به زرد ( ۷ مرتبه به مدت ۲ ماه و ۱۳ روز )
• روزنامه وطن ( ۹ مرتبه به مدت ۷ ماه و ۲۴ روز )
• روزنامه سوبول ریاست ترکیه ( ۵ مرتبه به مدت ۵ ماه و ۹ روز )
زمانی که حزب دموکرات به رهبری عدنان مندرس در سال ۱۹۵۰ به قدرت رسید، سانسور وارد مرحله جدیدی شد. قانون مطبوعات تغییر کرد، مجازات ها و جریمه ها افزایش یافت. دستور بسته شدن چندین روزنامه صادر شد، از جمله روزنامه های اولوس ( ممنوعیت نامحدود ) ، حریت، ترجمان و هرگون ( هر کدام دو هفته ) . در آوریل ۱۹۶۰، یک کمیسیون به اصطلاح تحقیق ( "Tahkikat Komisyonu" ) توسط مجلس ملی بزرگ ترکیه تأسیس شد. به آن قدرت داده شد تا نشریات را مصادره کند، روزنامه ها و چاپخانه ها را ببندد. هر کس از تصمیمات کمیسیون پیروی نکند به حبس از یک تا سه سال محکوم شود.
پس از کودتای نظامی ۱۹۸۰ به رهبری ژنرال کنان اورن، آزادی بیان به شدت محدود شد. در طول دهه های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰، نزدیک شدن به موضوعات سکولاریسم، حقوق اقلیت ها ( به ویژه مسئله کردها ) و نقش ارتش در سیاست با خطر انتقام جویی مواجه شد.
در قوانین ترکیه سانسور مشاهده می شود، در سال ۱۹۵۴ ترکیه کنوانسیون اروپا دربارهٔ حقوق بشر و آزادی های سیاسی را امضا کرد اما به آن جامه عمل نپوشاند.
... [مشاهده متن کامل]
در عثمانی سانسور متعدد بود و اگر بدون اجازه سلطان یا سرداران بلندمرتبه عثمانی روزنامه ای به چاپ می رسید و در آن موردی برضد حکومت بود به شدت برخورد می شد و اقدامی غیرقانونی به حساب می آمد در آموزش هم این موضوع دیده می شد، همچنین بین سالهای ۱۹۰۹ و ۱۹۱۳ سانسور به طور قابل ملاحظه ای افزایش یافت و چندین ( احتمالاً ۴ نفر ) روزنامه نگار دستگیر شدند.
با اینکه شعار انقلاب ترکیه آزادی بود اما در جریان این انقلاب افرادی از جمله شیخ سعید رزمی و برخی افراد اسلامگرایی که دولت آنان را شورشی خوانده بود دستگیر شدند.
در جریان جنگ جهانی ترکیه که سعی در حفاظت از موقعیت و استقلال خود داشت بسیاری از روزنامه ها را تعطیل کرد که عبارتند از:
• روزنامه قهوه ای مایل به زرد ( ۷ مرتبه به مدت ۲ ماه و ۱۳ روز )
• روزنامه وطن ( ۹ مرتبه به مدت ۷ ماه و ۲۴ روز )
• روزنامه سوبول ریاست ترکیه ( ۵ مرتبه به مدت ۵ ماه و ۹ روز )
زمانی که حزب دموکرات به رهبری عدنان مندرس در سال ۱۹۵۰ به قدرت رسید، سانسور وارد مرحله جدیدی شد. قانون مطبوعات تغییر کرد، مجازات ها و جریمه ها افزایش یافت. دستور بسته شدن چندین روزنامه صادر شد، از جمله روزنامه های اولوس ( ممنوعیت نامحدود ) ، حریت، ترجمان و هرگون ( هر کدام دو هفته ) . در آوریل ۱۹۶۰، یک کمیسیون به اصطلاح تحقیق ( "Tahkikat Komisyonu" ) توسط مجلس ملی بزرگ ترکیه تأسیس شد. به آن قدرت داده شد تا نشریات را مصادره کند، روزنامه ها و چاپخانه ها را ببندد. هر کس از تصمیمات کمیسیون پیروی نکند به حبس از یک تا سه سال محکوم شود.
پس از کودتای نظامی ۱۹۸۰ به رهبری ژنرال کنان اورن، آزادی بیان به شدت محدود شد. در طول دهه های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰، نزدیک شدن به موضوعات سکولاریسم، حقوق اقلیت ها ( به ویژه مسئله کردها ) و نقش ارتش در سیاست با خطر انتقام جویی مواجه شد.
در قوانین ترکیه سانسور مشاهده می شود، در سال ۱۹۵۴ ترکیه کنوانسیون اروپا دربارهٔ حقوق بشر و آزادی های سیاسی را امضا کرد اما به آن جامه عمل نپوشاند.
