سانتِر، ژاک (۱۹۳۷)(Santer, Jacques)
سیاستمدار اهل لوکزامبورگ، از ۱۹۸۴ تا ۱۹۹۴ نخست وزیر آن کشور و از ۱۹۹۵ تا ۱۹۹۹ رئیس «کمیسیون اروپا». انتخاب وی به ریاست کمیسیون اروپا به عنوان جانشین ژان - لوک دئان، نخست وزیر بلژیک، که نامزدی اش برای این مقام رد شده بود، موقعیت وی را در مقام جانشینی ارزشمند برای دلورتضعیف کرد. اما سانتر با این ادعا که آرزوهایش برای تقویت «اتحادیۀ اروپا» دست کمی از آمال دئان ندارد، مشخصاً دست به دامن پارلمان تازه انتخاب شدۀ اروپا شد که خودش نیز در سال های ۱۹۷۵ تا ۱۹۷۹ عضو آن بود. پارلمان اروپا در میانۀ دسامبر ۱۹۹۸ در اعتراض به مدیریت بی بندوبار بودجۀ ۱۰۰میلیارد دلاری اتحادیۀ اروپا، تهدید به انتقاد از کمیسیون اروپا و حتی برکناری اعضای آن کرد. درپی امتناع پارلمان اروپا از تأیید حساب های ۱۹۹۶ اتحادیۀ اروپا، بحران آغاز شد. پارلمان اروپا، که شدیداً نگران کلاهبرداری در اتحادیۀ اروپا بود، در اوایل ژانویۀ ۱۹۹۹ چند تن از اعضای کمیسیون اروپا را برای استعفا زیر فشار گذاشت و حمایت از برکنارکردن همۀ اعضای کمیسیون اروپا در میان اعضای خشمگین پارلمان اروپا با هر گرایش سیاسی افزایش یافت. پس از آن که سانتر با مهلتی یازده ساعته تهدید به کناره گیری کرد، پارلمان اروپا تهدید خود را مبنی بر برکناری همۀ بیست عضو کمیسیون پس گرفت. سانتر برنامه ای هشت بندی برای پاکسازی، ازجمله دسترسی بدون محدودیت کمیتۀ منتخبی از پارلمان به اسناد کمیسیون و پایان بخشیدن به پارتی بازی در انتصابات، ارائه کرد. اما در مارس ۱۹۹۹، همۀ اعضای کمیسیون اروپا، ازجمله سانتر، درپی گزارش قاطعی که دربارۀ کلاهبرداری و سوء مدیریت کمیسیون انتشار یافت از مقام خود کناره گیری کردند. در همان ماه از رومانو پرودی، نخست وزیر پیشین ایتالیا، دعوت شد تا به جای سانتر ریاست کمیسیون اروپا را برعهده گیرد.
سیاستمدار اهل لوکزامبورگ، از ۱۹۸۴ تا ۱۹۹۴ نخست وزیر آن کشور و از ۱۹۹۵ تا ۱۹۹۹ رئیس «کمیسیون اروپا». انتخاب وی به ریاست کمیسیون اروپا به عنوان جانشین ژان - لوک دئان، نخست وزیر بلژیک، که نامزدی اش برای این مقام رد شده بود، موقعیت وی را در مقام جانشینی ارزشمند برای دلورتضعیف کرد. اما سانتر با این ادعا که آرزوهایش برای تقویت «اتحادیۀ اروپا» دست کمی از آمال دئان ندارد، مشخصاً دست به دامن پارلمان تازه انتخاب شدۀ اروپا شد که خودش نیز در سال های ۱۹۷۵ تا ۱۹۷۹ عضو آن بود. پارلمان اروپا در میانۀ دسامبر ۱۹۹۸ در اعتراض به مدیریت بی بندوبار بودجۀ ۱۰۰میلیارد دلاری اتحادیۀ اروپا، تهدید به انتقاد از کمیسیون اروپا و حتی برکناری اعضای آن کرد. درپی امتناع پارلمان اروپا از تأیید حساب های ۱۹۹۶ اتحادیۀ اروپا، بحران آغاز شد. پارلمان اروپا، که شدیداً نگران کلاهبرداری در اتحادیۀ اروپا بود، در اوایل ژانویۀ ۱۹۹۹ چند تن از اعضای کمیسیون اروپا را برای استعفا زیر فشار گذاشت و حمایت از برکنارکردن همۀ اعضای کمیسیون اروپا در میان اعضای خشمگین پارلمان اروپا با هر گرایش سیاسی افزایش یافت. پس از آن که سانتر با مهلتی یازده ساعته تهدید به کناره گیری کرد، پارلمان اروپا تهدید خود را مبنی بر برکناری همۀ بیست عضو کمیسیون پس گرفت. سانتر برنامه ای هشت بندی برای پاکسازی، ازجمله دسترسی بدون محدودیت کمیتۀ منتخبی از پارلمان به اسناد کمیسیون و پایان بخشیدن به پارتی بازی در انتصابات، ارائه کرد. اما در مارس ۱۹۹۹، همۀ اعضای کمیسیون اروپا، ازجمله سانتر، درپی گزارش قاطعی که دربارۀ کلاهبرداری و سوء مدیریت کمیسیون انتشار یافت از مقام خود کناره گیری کردند. در همان ماه از رومانو پرودی، نخست وزیر پیشین ایتالیا، دعوت شد تا به جای سانتر ریاست کمیسیون اروپا را برعهده گیرد.
wikijoo: سانتر،_ژاک_(۱۹۳۷)