سامی علی

دانشنامه آزاد فارسی

سامی، علی (شیراز ۱۲۸۹ـ همان جا ۱۳۶۸ش)
پژوهشگر و باستان شناس ایرانی. کار خود را از ۱۳۰۸ش با معلمی در مدارس شیراز آغاز کرد. در ۱۳۱۴ سرپرست دانشسرای مقدماتی فارس شد و در ۱۳۱۵ سرپرستی تعمیرات ابنیۀ تاریخی شیراز را برعهده گرفت. عشق او به باستان شناسی در همین سال ها شکل گرفت و به تعمیر بناهای بسیاری ازجمله خدای خانۀ مسجدجامع عتیق، آرامگاه خواجوی کرمانی، حوض خانۀ کریم خانی که بعدها موزۀ پارس شد، و آرامگاه خواجه حافظ اقدام کرد. از ۱۳۱۸ تا ۱۳۴۰، به جز مدت کوتاهی در ۱۳۳۶، سرپرستی بنگاه علمی تخت جمشید را برعهده داشت و کاوش هایی اساسی در روی صُفّه و محوطه های اطراف و نیز در پاسارگاد، نقش رستم و نقاط دیگر انجام داد. آن گاه در دانشگاه شیراز به تدریس پرداخت و در ۱۳۵۰ بازنشسته شد و پس از آن بیشتر عمر خود را صرف تحقیق و تألیف کرد. آثار ارزشمند او از منابع عمدۀ باستان شناسی در ایران به شمار می روند. از آثار اوست: تمدن هخامنشی (سه جلد)؛ تمدن ساسانی (دو جلد)؛ پارسکده؛ تاریخچۀ شیراز و شرح آثار باستانی و تاریخی آن؛ پیدایش خط و تحول آن در شرق باستان و ترجمۀ کتیبه های میخی و پهلوی؛ مجموعۀ مقالات دربارۀ فرهنگ و هنر ایرانی؛ سی مقاله دربارۀ تمدن های فلات ایران؛ نقش ایران در فرهنگ اسلامی.

پیشنهاد کاربران

بپرس