ساموئل هانتینگتون ( Samuel Huntington ) ( زادهٔ ۱۶ ژوئیه ۱۷۳۱ – درگذشتهٔ ۵ ژانویه ۱۷۹۶ ) ، از بنیان گذاران ایالات متحده، حقوق دان، دولتمرد و میهن پرست کنتیکتی در انقلاب آمریکا بود. او به عنوان نمایندهٔ کنگرهٔ قاره ای، اعلامیه استقلال و اصول کنفدراسیون را امضاء کرد. او همچنین به عنوان رئیس کنگرهٔ قاره ای از ۱۷۷۹ تا ۱۷۸۱، رئیس کنگرهٔ تشکیل شده در ایالات متحده در ۱۷۸۱، رئیس دادگاه عالی کنتیکت از ۱۷۸۴ تا ۱۷۸۵ و هجدهمین فرماندار کنتیکت از ۱۷۸۶ تا زمان مرگش خدمت کرد. او اولین فرماندار ایالات متحده بود که در زمان استقرار در مقامش، درگذشت.
... [مشاهده متن کامل]
هانتینگتون در ۱۶ ژوئیه ۱۷۳۱ از ناتانیل و مهتابل هانتینگتون در ویندهام، مستعمرهٔ کنتیکت به دنیا آمد ( محل تولد او امروزه در اسکاتلند، کنتیکت است که در ۱۸۵۷ از ویندهام جدا شد ) . خانهٔ او امروزه در در مسیر ۱۴ کنتیکت ( یکی از چندین مسیر فرعی از شرق کنتیکت به رود آیلند است ) قابل دسترس است. او چهارمین فرزند از ده فرزند و بزرگ ترین پسر خانواده بود. وی تحصیلات محدودی در مدارس معمولی داشت، سپس به خودآموزی پرداخت. در ۱۶ سالگی شاگرد یک بشکه سازی شد، اما همچنان به پدرش در مزرعه کمک می کرد. تحصیلات او از کتابخانهٔ کشیش ابنزر دیووشن و کتاب های قرض گرفته شده از وکلای محلی، به دست آمده بود.
در ۱۷۵۴ هانتینگتون در کانون وکلا پذیرفته شد و به نورویچ، کنتیکت نقل مکان کرد تا شغل وکالت را آغاز کند. او در ۱۷۶۱ با مارتا دیووشن ( دختر کشیش دیووشن ) ازدواج کرد. آن ها تا زمان مرگ مارتا در ۱۷۹۴ با هم زندگی کردند؛ آن ها هیچ فرزندی به دنیا نی آوردند، اما زمانی که برادر ساموئل ( کشیش جوزف هانتینگتون ) درگذشت، پسر و دختر او را به فرزندی پذیرفتند. آن ها ساموئل اچ هانتینگتون و فرانسیس را مانند فرزندان خود بزرگ کردند. ساموئل هانتینگتون هیچگاه برده نداشت.
هانتینگتون پس از خدمتی کوتاه به عنوان یک منتخب، حرفه سیاسی خود را زمانی که نوریچ او را به عنوان یکی از نمایندگان خود به مجلس پایین کنتیکت فرستاد، به طور جدی در ۱۷۶۴ آغاز کرد و تا ۱۷۷۴ خدمت کرد. در ۱۷۷۵، او برای مجلس بالا در شورای فرمانداری انتخاب شد و تا ۱۷۸۴ در آنجا خدمت کرد. او علاوه بر خدمت در مجلس قانون گذاری، در ۱۷۶۸، به عنوان وکیل پادشاه برای کنتیکت و در ۱۷۷۳ در دادگاه عالی مستعمره منصوب شد که در آن زمان به عنوان دادگاه عالی خطاها شناخته می شد. او از ۱۷۸۴ تا ۱۷۸۷ رئیس دادگاه عالی بود.
... [مشاهده متن کامل]
هانتینگتون در ۱۶ ژوئیه ۱۷۳۱ از ناتانیل و مهتابل هانتینگتون در ویندهام، مستعمرهٔ کنتیکت به دنیا آمد ( محل تولد او امروزه در اسکاتلند، کنتیکت است که در ۱۸۵۷ از ویندهام جدا شد ) . خانهٔ او امروزه در در مسیر ۱۴ کنتیکت ( یکی از چندین مسیر فرعی از شرق کنتیکت به رود آیلند است ) قابل دسترس است. او چهارمین فرزند از ده فرزند و بزرگ ترین پسر خانواده بود. وی تحصیلات محدودی در مدارس معمولی داشت، سپس به خودآموزی پرداخت. در ۱۶ سالگی شاگرد یک بشکه سازی شد، اما همچنان به پدرش در مزرعه کمک می کرد. تحصیلات او از کتابخانهٔ کشیش ابنزر دیووشن و کتاب های قرض گرفته شده از وکلای محلی، به دست آمده بود.
در ۱۷۵۴ هانتینگتون در کانون وکلا پذیرفته شد و به نورویچ، کنتیکت نقل مکان کرد تا شغل وکالت را آغاز کند. او در ۱۷۶۱ با مارتا دیووشن ( دختر کشیش دیووشن ) ازدواج کرد. آن ها تا زمان مرگ مارتا در ۱۷۹۴ با هم زندگی کردند؛ آن ها هیچ فرزندی به دنیا نی آوردند، اما زمانی که برادر ساموئل ( کشیش جوزف هانتینگتون ) درگذشت، پسر و دختر او را به فرزندی پذیرفتند. آن ها ساموئل اچ هانتینگتون و فرانسیس را مانند فرزندان خود بزرگ کردند. ساموئل هانتینگتون هیچگاه برده نداشت.
هانتینگتون پس از خدمتی کوتاه به عنوان یک منتخب، حرفه سیاسی خود را زمانی که نوریچ او را به عنوان یکی از نمایندگان خود به مجلس پایین کنتیکت فرستاد، به طور جدی در ۱۷۶۴ آغاز کرد و تا ۱۷۷۴ خدمت کرد. در ۱۷۷۵، او برای مجلس بالا در شورای فرمانداری انتخاب شد و تا ۱۷۸۴ در آنجا خدمت کرد. او علاوه بر خدمت در مجلس قانون گذاری، در ۱۷۶۸، به عنوان وکیل پادشاه برای کنتیکت و در ۱۷۷۳ در دادگاه عالی مستعمره منصوب شد که در آن زمان به عنوان دادگاه عالی خطاها شناخته می شد. او از ۱۷۸۴ تا ۱۷۸۷ رئیس دادگاه عالی بود.
