سامانه ستاره ای

سامانهٔ ستاره ای تعداد کمی از ستارگانی است که با نیروی گرانشی به یکدیگر وابسته بوده و بر گرد یک دیگر می چرخند. [ ۱] شمار بیشتری از ستاره هایی که تحت تأثیر گرانش یکدیگر قرار می گیرند معمولاً به عنوان خوشه ستاره ای، و در تعداد بسیار بالا کهکشان و ابرخوشه کهکشانی نامیده می شوند؛ هرچند که از دیدگاه گسترده و کلی، آن ها نیز سامانهٔ ستاره ای هستند. سیستم های ستاره ای نباید با سامانه های سیاره ای که شامل سیاره ها و دیگراجسام مشابه مانند دنباله دار و سیارک است اشتباه گرفته شوند.
در حالت عمومی یک سامانهٔ ستاره ای دست کم دارای یک ستاره و چندین پیکر مدارگرد ( مانند ستاره ای دیگر، شهاب سنگ ها، دنباله دارها، قمر ها و سیاره ها ) است.
یک سیستم ستاره ای که از یک ستاره دوتایی تشکیل شده سیستم جفت ستارهای یا دو ستارهٔ فیزیکی شناخته می شود. اگر نیروی کشندی وجود نداشته باشد، هیچ اختلالی در اثر نیروهای دیگر، و انتقال جرم از یک ستاره به دیگری نیز وجود نداشته باشد، چنین سیستمی پایدار است، و هر دو ستاره یک مدار بیضوی را در اطراف مرکز سنگینی سراسری سامانه تا بی نهایت می چرخند. ( مسئله دو جرم را ببینید ) . نمونه هایی از سامانه های دوتایی عبارتند از شعرای شامی A و B شباهنگ A و B، و ماکیان ایکس یک، که ماکیان ایکس یک احتمالاً خود از یک ستاره و یک سیاهچاله تشکیل شده است.
برخی از سامانه های ستاره ای عبارتند از:
• اپسیلون هندی
• نسر واقع