سامانه گردش باز

سامانه ( دستگاه ) گردش باز نوعی از دستگاه گردش مواد برخی جانوران مثل ملخ است. جانورانی که سامانه گردشی باز دارند، مویرگ ندارند و همولنف مستقیما به فضای بین یاخته های بدن آنها وارد می شود و در مجاورت آنها جریان می یابد. بندپایانی مانند ملخ سامانۀ گردشی باز دارند در این نوع گردش، آئورت از طریق رگ هایی که انتهای آنها باز است، به فضای بین سلول ها وارد می شود. پس از تغذیه سلول ها و جمع آوری فضولات و تبادلات گازی در نایژک ها، همولنف که ترکیب خون+لنف+مایع میان بافتی است[ ۱] از چند منفذ به قلب ریخته می شود.
قاطبه موجوداتی که سامانه گردش بازدارند:
• تنها رگهای خروجی از قلب ( سرخرگ ) دارند و سیاهرگ ندارند.
• مویرگ وجودندارد. [ ۲] [ ۳]
در بدن چنین جاندارانی مانند حشرات یک یا چند قلب به واسطه انقباض خود همولنف را به یک سیستم به هم متصل از سینوس ها پمپ می کنند که این سینوس ها در واقع فضاهای اطراف اندام های جاندار است در هنگام این انقباض دریچه های اوستیوم ( به انگلیسی:Ostium ) بسته اند و خون از طریق عروق جانبی ( به انگلیسی: Lateral Vessels ) و رگ قدامی ( به انگلیسی: Anterior Vessel ) پمپ می شود. در این هنگام همولنف تبادلات شیمیایی خود را با سلول ها انجام می دهد. حال به واسطه انبساط دوباره قلب در حالی که دریچه های اوستیوم باز شده اند همولنف دوباره به داخل قلب ها بازمی گردد تا چرخه از سر گرفته شود. [ ۲] در ضمن، هر دو دریچه قلب به سمت خارج یا بیرون از قلب باز می شوند. همولنف از طریق رگ ها به قلب بازنمی گردد. ( توسط فضای بین یاخته ای )
• مصرف انرژی پایین تر: فشار هیدروستاتیکی کمتر در دستگاه گردش خون باز، آن را کم هزینه تر از دستگاه های بسته می کند.
• عروق کمتر: انرژی مورد نیاز کمتری برای ساخت و نگه داری ( ترمیم ) شبکه عروقی دارد زیرا فاقد مویرگ و شبکه رگی وسیع است.
• اسکلت هیدروستاتیک در بند پایان و سخت پوستانی که به تازگی پوست اندازی کرده اند، برای حمایت از بدن استفاده می شود.