یک سامانهٔ چندعاملی ( به انگلیسی: Multi - agent system ) ، سامانه ای است که از چندین عامل هوشمند تعاملی تشکیل شده باشد. از سامانه های چندعاملی می توان برای حل مسئله هایی استفاده کرد که حل آن برای یک عامل منفرد یا یک سامانهٔ یکپارچه مشکل یا غیرممکن است. هوشمندی می تواند شامل رویکردهای جستجو، یافتن و پردازش روش مند، کاربردی، رویه ای، یا الگوریتمی باشد.
موضوع هایی که تحقیق سامانه های چندعاملی در آن ها می تواند رویکرد مناسبی ارائه کند شامل مبادلات برخط، پاسخ دهی به فجایع و مدل سازی ساختارهای اجتماعی است.
سامانه های چندعاملی روش های نوینی برای حل مسایل محاسباتی و پیاده سازی پروژه های نرم افزاری رایانه ای ارائه می دهند. از آنجا که در این گونه سامانه ها مجموعه ای متشکّل از چندین عامل سیستم را به وجود می آورد، دست یابی و نیل به اهدافی امکان پذیر می گردد که به وسیله سیستم های تک عاملی میسّر نیست.
• این سیستم در اکثر شرایط کار می کند. به این معنا که چون مغز متفکر واحد ندارد و تصمیم گیری توزیع شده است، چنانچه حتی بخشی از سیستم نیز از کار بیفتد، باز هم سیستم به کار خود ادامه می دهد.
• این سیستم برای محیط هایی با مقیاس وسیع ( Large Scale ) و محیط های ناشناخته ( Unknown ) نیز گزینهٔ مناسبی نسبت به سیستم های تک عاملی به شمار می آید. زیرا محیط سریع تر و بهتر پویش می شود.
• این سیستم به راحتی موازی می شود و پردازش موازی را آسان می کند.
• این سیستم قابلیت تزاید در خود دارد بدین معنا که ۱+۱ = ۳. به طور مثال ما میزی را که ۱۱۰ نیوتن نیرو برای بلند کردن لازم دارد با چهار نفر که هر کدام ۲۵ نیوتن نیرو می گذارند بلند می کنیم.
• هزینه ها در این سیستم پایین می آید. نیازی نیست تا با صرف هزینهٔ کلان امکان پردازش سنگینی برای یک عامل فراهم کنیم. بلکه می شود چندین عامل با قدرت پردازشی کمتر همان کار را حتی سریع تر انجام دهند.
البته این سیستم معایبی هم دارد که استفاده از آن را محدود می کند. مهم ترین آنها کندی اندک در کار است ( به طور کلی ) . به هر حال می توان بر حسب مورد نیاز، از این سیستم استفاده کرد.
ایده عامل از طرف جان مک کارتی در اواسط 1950 مطرح شد و سالها بعد به این نام خوانده شد. [ ۱] او سیستمی را تصور کرد که: 1 - وقتی به آن هدفی داده می شد - > دانستن جزئیات عملیات کامپیوتری مناسب 2 - وقتی با مشکلی برخورد می کرد - > از کاربران نظرخواهی یا پرسش
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفموضوع هایی که تحقیق سامانه های چندعاملی در آن ها می تواند رویکرد مناسبی ارائه کند شامل مبادلات برخط، پاسخ دهی به فجایع و مدل سازی ساختارهای اجتماعی است.
سامانه های چندعاملی روش های نوینی برای حل مسایل محاسباتی و پیاده سازی پروژه های نرم افزاری رایانه ای ارائه می دهند. از آنجا که در این گونه سامانه ها مجموعه ای متشکّل از چندین عامل سیستم را به وجود می آورد، دست یابی و نیل به اهدافی امکان پذیر می گردد که به وسیله سیستم های تک عاملی میسّر نیست.
• این سیستم در اکثر شرایط کار می کند. به این معنا که چون مغز متفکر واحد ندارد و تصمیم گیری توزیع شده است، چنانچه حتی بخشی از سیستم نیز از کار بیفتد، باز هم سیستم به کار خود ادامه می دهد.
• این سیستم برای محیط هایی با مقیاس وسیع ( Large Scale ) و محیط های ناشناخته ( Unknown ) نیز گزینهٔ مناسبی نسبت به سیستم های تک عاملی به شمار می آید. زیرا محیط سریع تر و بهتر پویش می شود.
• این سیستم به راحتی موازی می شود و پردازش موازی را آسان می کند.
• این سیستم قابلیت تزاید در خود دارد بدین معنا که ۱+۱ = ۳. به طور مثال ما میزی را که ۱۱۰ نیوتن نیرو برای بلند کردن لازم دارد با چهار نفر که هر کدام ۲۵ نیوتن نیرو می گذارند بلند می کنیم.
• هزینه ها در این سیستم پایین می آید. نیازی نیست تا با صرف هزینهٔ کلان امکان پردازش سنگینی برای یک عامل فراهم کنیم. بلکه می شود چندین عامل با قدرت پردازشی کمتر همان کار را حتی سریع تر انجام دهند.
البته این سیستم معایبی هم دارد که استفاده از آن را محدود می کند. مهم ترین آنها کندی اندک در کار است ( به طور کلی ) . به هر حال می توان بر حسب مورد نیاز، از این سیستم استفاده کرد.
ایده عامل از طرف جان مک کارتی در اواسط 1950 مطرح شد و سالها بعد به این نام خوانده شد. [ ۱] او سیستمی را تصور کرد که: 1 - وقتی به آن هدفی داده می شد - > دانستن جزئیات عملیات کامپیوتری مناسب 2 - وقتی با مشکلی برخورد می کرد - > از کاربران نظرخواهی یا پرسش
wiki: سامانه چندعاملی