سامانه لیزری تسلیحاتی ( به انگلیسی: Laser Weapon System ) نوعی جنگ افزار انرژی هدایت شده است که در نیروی دریایی آمریکا توسعه پیدا کرده است. این سیستم در سال ۲۰۱۴ برای آزمایشهای میدانی بر روی کشتی یواس اس پونس نصب شد.
این سلاح لیزری برای استفاده علیه پهپادها و قایق های کوچک تهاجمی ساخته شده است و در حال حاضر توانایی درگیری با موشک ها، هواپیماهای بزرگ، کشتی ها و اهداف زیرآبی را ندارد. این سلاح یک اشعه فروسرخ حالت جامد را روانه هدف می کند. این اشعه را می توان با برون داد قوی شلیک کرد تا هدف را منهدم کند یا از برون داد ضعیف برای از کار انداختن حسگرهای هدف استفاده کرد. هزینه عملیاتی بسیار پایین مزیت اصلی این سلاح در مقایسه با سیستم های پدافندی متعارف است. هزینه هر شلیک این سلاح فقط هزینه تولید پالس انرژی است، در حالی که پدافندهای موشکی یا توپ های ضدهوایی نیاز به گلوله هایی دارند که بایستی طراحی و ساخته شده، حمل و نقل شده و نگهداری و تعمیر شوند و فضای زیادی را نیز اشغال می کنند.
توسعه این سلاح در سال ۲۰۱۰ با قرارداد ۱۱ میلیون دلاری نیروی دریایی با شرکت راهکارهای دفاعی و امنیتی کراتوس آغاز شد. در مه ۲۰۱۲ کراتوس یک سلاح لیزری را آزمایش کرد که با استفاده از سامانه دفاع نزدیک دریایی به سوی یک پهپاد شلیک می کرد.
سامانه لیزری تسلیحاتی در سال ۲۰۱۴ بر روی کشتی آبی - خاکی ترابری یواس اس پونس برای یک دوره آزمایش های عملیاتی ۱۲ ماهه نصب شد. نیروی دریایی در ۶ سال گذشته حدود ۴۰ میلیون دلار برای تحقیق، توسعه و آزمایش این سلاح هزینه کرده است. سامانه هدایت آتش این سلاح رادار سامانه دفاع نزدیک دریایی فالانکس است. اگر آزمایش ها موفقیت آمیز باشد نیروی دریایی بین سال های ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۱ استفاده رسمی از یک سلاح لیزری با برد مؤثر یک مایل ( ۱۶۰۰ متر ) را آغاز خواهد کرد. میزان دقیق انرژی مورد استفاده این سلاح مشخص نیست ولی حدود ۱۵ تا ۵۰ کیلووات در هر شلیک برای درگیری با هواگردهای کوچک و قایق های تندرو برآورد شده است. انگیزه اصلی از روی آوردن به سلاح های انرژی هدایت شده صرفه اقتصادی آنهاست. هزینه شلیک این سلاح فقط یک دلار است درحالیکه هر گلوله توپ یا موشک هزاران دلار قیمت دارند.
استفاده از سلاح های انرژی هدایت شده در نیروی دریایی چیز تازه ای نیست. لیزرهای شیمیایی با توان مگاواتی، یعنی دها برابر توان این سلاح، از دهه ۱۹۸۰ به صورت آزمایشی در نیروی دریایی به کار گرفته شده اند اما ترکیبات شیمیایی این سلاح ها برای استفاده بر روی کشتی بسیار مشکل ساز است به همین دلیل رویکرد جدید استفاده از لیزرهای فیبری حالت جامد با توان بسیار ضعیفتر بوده است. لیزرهای حالت جامد slab و لیزرهای الکترون آزاد نیز انواع دیگر سلاح های لیزری در حال طراحی هستند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین سلاح لیزری برای استفاده علیه پهپادها و قایق های کوچک تهاجمی ساخته شده است و در حال حاضر توانایی درگیری با موشک ها، هواپیماهای بزرگ، کشتی ها و اهداف زیرآبی را ندارد. این سلاح یک اشعه فروسرخ حالت جامد را روانه هدف می کند. این اشعه را می توان با برون داد قوی شلیک کرد تا هدف را منهدم کند یا از برون داد ضعیف برای از کار انداختن حسگرهای هدف استفاده کرد. هزینه عملیاتی بسیار پایین مزیت اصلی این سلاح در مقایسه با سیستم های پدافندی متعارف است. هزینه هر شلیک این سلاح فقط هزینه تولید پالس انرژی است، در حالی که پدافندهای موشکی یا توپ های ضدهوایی نیاز به گلوله هایی دارند که بایستی طراحی و ساخته شده، حمل و نقل شده و نگهداری و تعمیر شوند و فضای زیادی را نیز اشغال می کنند.
توسعه این سلاح در سال ۲۰۱۰ با قرارداد ۱۱ میلیون دلاری نیروی دریایی با شرکت راهکارهای دفاعی و امنیتی کراتوس آغاز شد. در مه ۲۰۱۲ کراتوس یک سلاح لیزری را آزمایش کرد که با استفاده از سامانه دفاع نزدیک دریایی به سوی یک پهپاد شلیک می کرد.
سامانه لیزری تسلیحاتی در سال ۲۰۱۴ بر روی کشتی آبی - خاکی ترابری یواس اس پونس برای یک دوره آزمایش های عملیاتی ۱۲ ماهه نصب شد. نیروی دریایی در ۶ سال گذشته حدود ۴۰ میلیون دلار برای تحقیق، توسعه و آزمایش این سلاح هزینه کرده است. سامانه هدایت آتش این سلاح رادار سامانه دفاع نزدیک دریایی فالانکس است. اگر آزمایش ها موفقیت آمیز باشد نیروی دریایی بین سال های ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۱ استفاده رسمی از یک سلاح لیزری با برد مؤثر یک مایل ( ۱۶۰۰ متر ) را آغاز خواهد کرد. میزان دقیق انرژی مورد استفاده این سلاح مشخص نیست ولی حدود ۱۵ تا ۵۰ کیلووات در هر شلیک برای درگیری با هواگردهای کوچک و قایق های تندرو برآورد شده است. انگیزه اصلی از روی آوردن به سلاح های انرژی هدایت شده صرفه اقتصادی آنهاست. هزینه شلیک این سلاح فقط یک دلار است درحالیکه هر گلوله توپ یا موشک هزاران دلار قیمت دارند.
استفاده از سلاح های انرژی هدایت شده در نیروی دریایی چیز تازه ای نیست. لیزرهای شیمیایی با توان مگاواتی، یعنی دها برابر توان این سلاح، از دهه ۱۹۸۰ به صورت آزمایشی در نیروی دریایی به کار گرفته شده اند اما ترکیبات شیمیایی این سلاح ها برای استفاده بر روی کشتی بسیار مشکل ساز است به همین دلیل رویکرد جدید استفاده از لیزرهای فیبری حالت جامد با توان بسیار ضعیفتر بوده است. لیزرهای حالت جامد slab و لیزرهای الکترون آزاد نیز انواع دیگر سلاح های لیزری در حال طراحی هستند.
wiki: سامانه لیزری تسلیحاتی