سام کلانتری ( متولد ۵ فروردین ۱۳۵۵ ) مستندساز ایرانی است. او عکاسی حرفه ای را هم زمان با ورود به دانشگاه آغاز کرد. کلانتری که در دوران تحصیل در رشتهٔ مهندسی عمران، در کلاس های آزاد کارگردانی نیز شرکت می کرد، در سال ۱۳۷۹، با پایان دانشگاه و ساخت اولین فیلم کوتاهش، «تمنای مجهول»، وارد عرصهٔ سینمای حرفه ای ایران شد.
... [مشاهده متن کامل]
«تمنای مجهول»، در سال ۱۳۸۰، در اولین حضور بین المللی اش توانست دیپلمِ افتخارِ بهترین فیلمِ کوتاه داستانی را از دهمین جشنوارهٔ بین المللی فیلم کودک اروگوئه نصیب خود کند. پس از این فیلم، سام کلانتری با تأسیس «مؤسسهٔ گسترش سینمای اندیشه» تمرکزش را روی ساخت و تولید آثار مستند گذاشت، از دستاوردهای مهم این مؤسسه می توان به دو فیلمِ «جمعه روز بدی بود» ( تولید مشترک با کشور فرانسه ) و مستندِ بلند «از خانه شماره ۳۷» اشاره کرد. از جمله فعالیت های وی در این برهه زمانی، طراحی نور تئاتر «می بوسمت و اشک» به کارگردانی محمد عاقبتی است. این تئاتر روایتگر برشی از زندگی نخستین رئیس جمهورِ جمهوری چک، واسلاو هاول، بود که هم زمان با سالگرد تولد این شخصیت «فرهنگی - سیاسی» در شهر برلین در خانهٔ فرهنگِ کشور چک روی صحنه رفت. سام کلانتری پس از تحصیل سینما در ایرلند و بازگشت به ایران و عضویت در دو «انجمن مستندسازان ایران» و «انجمن تهیه کنندگان سینمای مستند ایران»، پروژهٔ «از خانه شماره ۳۷» را به اتمام رساند، پروژه ای که چندین سال تحقیق، نگارش و ساخت آن طول کشید. این فیلم، اولین مستندِ بلند دربارهٔ صادق هدایت، نویسندهٔ شهیر ایرانی، است. از سال ۱۳۸۹، کلانتری در کنار تولید و ساخت فیلم، به فعالیت های صنفی اش در خانه سینما بیش تر پرداخت. او ابتدا بازرس اصلی صنف «انجمن تهیه کنندگان سینمای مستند ایران» و سپس یکی از اعضای هیئت مدیرهٔ این صنف شد. سام کلانتری، علاوه بر فعالیت مستمر در جامعهٔ اصناف سینمای ایران، به تحقیق و پژوهش آثار مستند نیز پرداخت و نامزدی سیمرغ بلورینِ بهترین تحقیق و نگارش برای فیلم «خاطراتی برای تمام فصول» از سی و دومین جشنواره بین المللی فیلم فجر و کاندید تندیس بهترین پژوهش از هفتمین جشنواره بین المللی سینما حقیقت حاصل تلاش های او در این بخش است. از دیگر آثار این مستندساز، فیلم «مانکن های قلعه حسن خان» است که علاوه بر شرکت در فستیوال های معتبر بین المللی توانست در سال ۱۳۹۵ جایزه بهترین کارگردانی مستند را از جشن سینمای ایران برای این کارگردان به ارمغان بیاورد. فیلم فوق توانست علاوه بر جایزه مذکور، جوایز بهترین فیلمبرداری، تدوین و صداگذاری را نیز به خود اختصاص دهد. کلانتری در ادامه مجموعهٔ «گاراژ ۸۸۸» را به تهیه کنندگی سامان مقدم کارگردانی کرد. داوری بخش مستندِ جشن سینمای ایران، عضو هیئت انتخاب جشنواره بین المللی سینما حقیقت و همچنین داوری بخش انتخابِ ۳۵ جشنواره بین المللی فیلم فجر ( مستند ) از دیگر فعالیت های این فیلمساز است. کلانتری هم چنین، از سال ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۶، چندین نمایشگاه عکس و ویدئو آرت در ایران و دوبی نیز برگزار کرده است. از نمایشگاه های او در این دوران می توان به «تن ها»، «کاتالپسی»، «پیله» ( گروهی ) ، «یک تکه زندگی» ( گروهی ) و «خاک می خندد» در تهران و «ایمپرس گالری دبی» اشاره کرد.
... [مشاهده متن کامل]
«تمنای مجهول»، در سال ۱۳۸۰، در اولین حضور بین المللی اش توانست دیپلمِ افتخارِ بهترین فیلمِ کوتاه داستانی را از دهمین جشنوارهٔ بین المللی فیلم کودک اروگوئه نصیب خود کند. پس از این فیلم، سام کلانتری با تأسیس «مؤسسهٔ گسترش سینمای اندیشه» تمرکزش را روی ساخت و تولید آثار مستند گذاشت، از دستاوردهای مهم این مؤسسه می توان به دو فیلمِ «جمعه روز بدی بود» ( تولید مشترک با کشور فرانسه ) و مستندِ بلند «از خانه شماره ۳۷» اشاره کرد. از جمله فعالیت های وی در این برهه زمانی، طراحی نور تئاتر «می بوسمت و اشک» به کارگردانی محمد عاقبتی است. این تئاتر روایتگر برشی از زندگی نخستین رئیس جمهورِ جمهوری چک، واسلاو هاول، بود که هم زمان با سالگرد تولد این شخصیت «فرهنگی - سیاسی» در شهر برلین در خانهٔ فرهنگِ کشور چک روی صحنه رفت. سام کلانتری پس از تحصیل سینما در ایرلند و بازگشت به ایران و عضویت در دو «انجمن مستندسازان ایران» و «انجمن تهیه کنندگان سینمای مستند ایران»، پروژهٔ «از خانه شماره ۳۷» را به اتمام رساند، پروژه ای که چندین سال تحقیق، نگارش و ساخت آن طول کشید. این فیلم، اولین مستندِ بلند دربارهٔ صادق هدایت، نویسندهٔ شهیر ایرانی، است. از سال ۱۳۸۹، کلانتری در کنار تولید و ساخت فیلم، به فعالیت های صنفی اش در خانه سینما بیش تر پرداخت. او ابتدا بازرس اصلی صنف «انجمن تهیه کنندگان سینمای مستند ایران» و سپس یکی از اعضای هیئت مدیرهٔ این صنف شد. سام کلانتری، علاوه بر فعالیت مستمر در جامعهٔ اصناف سینمای ایران، به تحقیق و پژوهش آثار مستند نیز پرداخت و نامزدی سیمرغ بلورینِ بهترین تحقیق و نگارش برای فیلم «خاطراتی برای تمام فصول» از سی و دومین جشنواره بین المللی فیلم فجر و کاندید تندیس بهترین پژوهش از هفتمین جشنواره بین المللی سینما حقیقت حاصل تلاش های او در این بخش است. از دیگر آثار این مستندساز، فیلم «مانکن های قلعه حسن خان» است که علاوه بر شرکت در فستیوال های معتبر بین المللی توانست در سال ۱۳۹۵ جایزه بهترین کارگردانی مستند را از جشن سینمای ایران برای این کارگردان به ارمغان بیاورد. فیلم فوق توانست علاوه بر جایزه مذکور، جوایز بهترین فیلمبرداری، تدوین و صداگذاری را نیز به خود اختصاص دهد. کلانتری در ادامه مجموعهٔ «گاراژ ۸۸۸» را به تهیه کنندگی سامان مقدم کارگردانی کرد. داوری بخش مستندِ جشن سینمای ایران، عضو هیئت انتخاب جشنواره بین المللی سینما حقیقت و همچنین داوری بخش انتخابِ ۳۵ جشنواره بین المللی فیلم فجر ( مستند ) از دیگر فعالیت های این فیلمساز است. کلانتری هم چنین، از سال ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۶، چندین نمایشگاه عکس و ویدئو آرت در ایران و دوبی نیز برگزار کرده است. از نمایشگاه های او در این دوران می توان به «تن ها»، «کاتالپسی»، «پیله» ( گروهی ) ، «یک تکه زندگی» ( گروهی ) و «خاک می خندد» در تهران و «ایمپرس گالری دبی» اشاره کرد.
