سالیوت 1 ( DOS - 1 ) ( روسی: Салют - ۱ ) اولین ایستگاه فضایی از نوع خود بود، که توسط اتحاد جماهیر شوروی در ۱۹ آوریل ۱۹۷۱ در مدار پایین زمین قرار گرفته و کارش را شروع کرد. برنامه فضایی سالیوت با پنج راه اندازی موفق تر از هفت ایستگاه دیگر این کار را دنبال کرد. زیوزدا ( ماژول ایستگاه فضایی ) هسته اصلی برنامه روسیه از ایستگاه فضایی بین المللی شد و در مدار قرار دارد.
سالیوت ۱ به عنوان برنامه اصلاح شده ایستگاه فضایی نظامی آلماز محسوب شده و در حال توسعه بود. [ ۲] در ژوئیه ۱۹۶۹، پس از فرود آمدن آپولو ۱۱ بر روی ماه اتحاد جماهیر شوروی شروع به تغییر پایه ای برنامه فضایی سرنشین دار خود به مدار ایستگاه های فضایی کرد، با این احتمال که یک تقویت کننده قمری ممکن است بعداً در دهه ۱۹۷۰ در صورت پرواز تقویت کننده N - 1 بتواند پرواز کند. [ ۳] یکی دیگر از انگیزه های برنامه ایستگاه فضایی، تمایل به یکپارچه سازی برنامه اسکای لب ایالات متحده که در حال توسعه بود. ساختار اساسی سالیوت ۱ با چند تغییر از آلماز اقتباس شده است و پایه و اساس تمام ایستگاه های فضایی شوروی را از طریق میر تشکیل می دهد. [ ۲]
ساخت سالیوت ۱ از اوایل سال ۱۹۷۰ آغاز شد و پس از تقریباً یک سال از پایگاه فضایی بایکونور پرتاب شد. هنوز برخی کارهای مونتاژ باقی مانده بود و این کار در مرکز پرتاب به پایان رسید. برنامه سالیوت توسط کریم کریموف[ ۴] رئیس کمیسیون امور خارجه مأموریت های سایوز اداره شد. [ ۵]
در زمان راه اندازی، هدف اعلام شده سالیوت، آزمایش اجزاء سیستم های یک ایستگاه فضایی و انجام تحقیقات و آزمایش های علمی بود. طول سالیوت ۲۰ متر ( ۶۶ فوت ) و قطر آن حداکثر ۴ متر ( ۱۳ فوت ) و حجم فضای داخلی آن ۹۹ متر مکعب ( ۳٬۵۰۰ فوت مکعب ) و جرم خشک آن در مدار ۱۸٬۴۲۵ کیلوگرم ( ۴۰٬۶۲۰ پوند ) بود. از میان چندین محفظه آن، سه مورد تحت فشار قرار گرفتند ( ۱۰۰ متر مربع در کل ) ، و دو مورد نیز توسط خدمه وارد شدند. [ ۱]
• طول - ۱۵٫۸ متر
• حداکثر قطر - ۴٫۱۵ متر
• حجم قابل سکونت - ۹۰ متر مربع
• توده در هنگام پرتاب - ۱۸٫۹۰۰ کیلوگرم
• پرتاب وسیله نقلیه - پروتون ( ۳–۴ مرحله )
• در عرض آرایه های خورشیدی - حدود ۱۰ متر
• مساحت آرایه های خورشیدی - ۲۸ متر مربع
• تعداد آرایه های خورشیدی - ۴
• حمل و نقل مجدد - Salyut از نوع Soyuz ( ماموریت های طراحی مجدد Soyuz انجام می شد، اما این اتفاق نیفتاد )
• تعداد درگاه های docking - 1
• کل ماموریت های هدایت شده - ۲
• کل ماموریت های مدیریت طولانی مدت - ۱
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفسالیوت ۱ به عنوان برنامه اصلاح شده ایستگاه فضایی نظامی آلماز محسوب شده و در حال توسعه بود. [ ۲] در ژوئیه ۱۹۶۹، پس از فرود آمدن آپولو ۱۱ بر روی ماه اتحاد جماهیر شوروی شروع به تغییر پایه ای برنامه فضایی سرنشین دار خود به مدار ایستگاه های فضایی کرد، با این احتمال که یک تقویت کننده قمری ممکن است بعداً در دهه ۱۹۷۰ در صورت پرواز تقویت کننده N - 1 بتواند پرواز کند. [ ۳] یکی دیگر از انگیزه های برنامه ایستگاه فضایی، تمایل به یکپارچه سازی برنامه اسکای لب ایالات متحده که در حال توسعه بود. ساختار اساسی سالیوت ۱ با چند تغییر از آلماز اقتباس شده است و پایه و اساس تمام ایستگاه های فضایی شوروی را از طریق میر تشکیل می دهد. [ ۲]
ساخت سالیوت ۱ از اوایل سال ۱۹۷۰ آغاز شد و پس از تقریباً یک سال از پایگاه فضایی بایکونور پرتاب شد. هنوز برخی کارهای مونتاژ باقی مانده بود و این کار در مرکز پرتاب به پایان رسید. برنامه سالیوت توسط کریم کریموف[ ۴] رئیس کمیسیون امور خارجه مأموریت های سایوز اداره شد. [ ۵]
در زمان راه اندازی، هدف اعلام شده سالیوت، آزمایش اجزاء سیستم های یک ایستگاه فضایی و انجام تحقیقات و آزمایش های علمی بود. طول سالیوت ۲۰ متر ( ۶۶ فوت ) و قطر آن حداکثر ۴ متر ( ۱۳ فوت ) و حجم فضای داخلی آن ۹۹ متر مکعب ( ۳٬۵۰۰ فوت مکعب ) و جرم خشک آن در مدار ۱۸٬۴۲۵ کیلوگرم ( ۴۰٬۶۲۰ پوند ) بود. از میان چندین محفظه آن، سه مورد تحت فشار قرار گرفتند ( ۱۰۰ متر مربع در کل ) ، و دو مورد نیز توسط خدمه وارد شدند. [ ۱]
• طول - ۱۵٫۸ متر
• حداکثر قطر - ۴٫۱۵ متر
• حجم قابل سکونت - ۹۰ متر مربع
• توده در هنگام پرتاب - ۱۸٫۹۰۰ کیلوگرم
• پرتاب وسیله نقلیه - پروتون ( ۳–۴ مرحله )
• در عرض آرایه های خورشیدی - حدود ۱۰ متر
• مساحت آرایه های خورشیدی - ۲۸ متر مربع
• تعداد آرایه های خورشیدی - ۴
• حمل و نقل مجدد - Salyut از نوع Soyuz ( ماموریت های طراحی مجدد Soyuz انجام می شد، اما این اتفاق نیفتاد )
• تعداد درگاه های docking - 1
• کل ماموریت های هدایت شده - ۲
• کل ماموریت های مدیریت طولانی مدت - ۱
wiki: سالیوت ۱