سالوو داکویستو ( به ایتالیایی: Salvo D'Acquisto ) ، زادهٔ ۱۷ اکتبر ۱۹۲۰، عضو کارابینیری ایتالیا در زمان جنگ جهانی دوم بود. سالوو بعد از مرگش مدال طلای نظامی ایتالیا را دریافت کرد. او جان ۲۲ شهروند غیرنظامی را از دست سربازان آلمانی نجات داد.
... [مشاهده متن کامل]
سالوو در شهر ناپل متولد شد. بین هشت فرزند خانواده او فرزند ارشد بود. پدرش در یک کارخانه مواد شیمیایی کار می کرد. او در سن ۱۴ سالگی مدرسه را رها کرد، این مسئله در آن زمان بین فرزندان پسر طبقه کارگر مرسوم بود.
او در سال ۱۹۳۹ برای پیوستن به کارابینیری داوطلب شد. یک سال بعد، چند ماه قبل از شروع جنگ جهانی دوم به لیبی رفت. کمی بعدتر از ناحیه پا مجروح شده، و سپس دچار بیماری مالاریا شد. او سپس به ایتالیا بازگشت و در سال ۱۹۴۲ به مدرسه افسری رفت. او فارغ التحصیل شد و به عنوان معاون گروهبان در یک پاسگاه در نزدیکی شهر رم مشغول به انجام وظیفه شد.
در هشتم سپتامبر، دسته ای از سربازان نازی در نزدیکی یک مجموعه نظامی که پیشتر توسط نیروهای ایتالیایی استفاده می شد اتراق کردند. این ناحیه در منطقه زیر نظر پاسگاهی بود که سالوو در آن کار می کرد. در روز ۲۲ سپتامبر سربازان آلمانی مشغول بازرسی جعبه مهمات رها شده بودند که ناگهان یک انفجار رخ داد، و دو سرباز کشته و دو نفر دیگر زخمی شدند.
فرمانده، لشکر تقصیر مرگ سربازان را گردن افراد «بی نام محلی» انداخته و خواستار همکاری کارابینیری شد. در آن روز پاسگاه تحت فرماندهی موقت سالوو بود. صبح روز بعد سالوو در حالی که مقداری اطلاعات جمع آوری کرده بود، سعی کرد به افسران آلمانی توضیح دهد که مرگ سربازان فقط یک حادثه بوده، اما آلمانی ها اصرار بر روایت خود از حادثه داشتند و خواستار اقدامات تلافی جویانه شدند.
در ۲۳ سپتامبر آلمانی ها شروع به جستجو و بازداشت ۲۲ نفر از ساکنان محلی نمودند. در بازجویی همه شهروندان گفتند که آنها بی گناه بودند. هنگامی که آلمانی ها دوباره دربارهٔ نام افراد مسئول انفجار پرسیدند، سالوو داکویستو پاسخ داد که هیچ کس مسئول انفجار نبوده و انفجار اتفاقی بوده، آلمانی ها او را تمسخر نموده، به او توهین کردند و پس از مدتی ضرب و شتم لباس نظامی او را پاره کردند.
ناگهان به زندانیان بیل دادند و آنها را مجبور کردند برای خودشان یک گور دسته جمعی حفر کنند که پس از اعدام در آن دفن شوند. کار حفاری قدری طول کشید و پس از مدتی کار حفر به پایان رسید، آشکار بود که آلمانی ها در تهدید خود بسیار جدی بودند. سالوو داکویستو به جرمی که می خواستند ۲۲ نفر را بخاطرش اعدام کنند، «اعتراف» کرد؛ و گفت که او به تنهایی مسئول «قتل» بوده و باقی غیر نظامیان بی گناه بودند و خواستار آن شد که آنها را آزاد کنند. یکی از کسانی که آزاد شد جوان ۱۸ ساله ای بود که شاهد اعدام سالوو آکویستو با جوخه آتش بود. سالوو ۲۲ سال بیشتر نداشت. باقی مانده های بدن سالوو داکویستو در کلیسای سانتا کلارای شهر ناپل دفن شد.
... [مشاهده متن کامل]
سالوو در شهر ناپل متولد شد. بین هشت فرزند خانواده او فرزند ارشد بود. پدرش در یک کارخانه مواد شیمیایی کار می کرد. او در سن ۱۴ سالگی مدرسه را رها کرد، این مسئله در آن زمان بین فرزندان پسر طبقه کارگر مرسوم بود.
او در سال ۱۹۳۹ برای پیوستن به کارابینیری داوطلب شد. یک سال بعد، چند ماه قبل از شروع جنگ جهانی دوم به لیبی رفت. کمی بعدتر از ناحیه پا مجروح شده، و سپس دچار بیماری مالاریا شد. او سپس به ایتالیا بازگشت و در سال ۱۹۴۲ به مدرسه افسری رفت. او فارغ التحصیل شد و به عنوان معاون گروهبان در یک پاسگاه در نزدیکی شهر رم مشغول به انجام وظیفه شد.
در هشتم سپتامبر، دسته ای از سربازان نازی در نزدیکی یک مجموعه نظامی که پیشتر توسط نیروهای ایتالیایی استفاده می شد اتراق کردند. این ناحیه در منطقه زیر نظر پاسگاهی بود که سالوو در آن کار می کرد. در روز ۲۲ سپتامبر سربازان آلمانی مشغول بازرسی جعبه مهمات رها شده بودند که ناگهان یک انفجار رخ داد، و دو سرباز کشته و دو نفر دیگر زخمی شدند.
فرمانده، لشکر تقصیر مرگ سربازان را گردن افراد «بی نام محلی» انداخته و خواستار همکاری کارابینیری شد. در آن روز پاسگاه تحت فرماندهی موقت سالوو بود. صبح روز بعد سالوو در حالی که مقداری اطلاعات جمع آوری کرده بود، سعی کرد به افسران آلمانی توضیح دهد که مرگ سربازان فقط یک حادثه بوده، اما آلمانی ها اصرار بر روایت خود از حادثه داشتند و خواستار اقدامات تلافی جویانه شدند.
در ۲۳ سپتامبر آلمانی ها شروع به جستجو و بازداشت ۲۲ نفر از ساکنان محلی نمودند. در بازجویی همه شهروندان گفتند که آنها بی گناه بودند. هنگامی که آلمانی ها دوباره دربارهٔ نام افراد مسئول انفجار پرسیدند، سالوو داکویستو پاسخ داد که هیچ کس مسئول انفجار نبوده و انفجار اتفاقی بوده، آلمانی ها او را تمسخر نموده، به او توهین کردند و پس از مدتی ضرب و شتم لباس نظامی او را پاره کردند.
ناگهان به زندانیان بیل دادند و آنها را مجبور کردند برای خودشان یک گور دسته جمعی حفر کنند که پس از اعدام در آن دفن شوند. کار حفاری قدری طول کشید و پس از مدتی کار حفر به پایان رسید، آشکار بود که آلمانی ها در تهدید خود بسیار جدی بودند. سالوو داکویستو به جرمی که می خواستند ۲۲ نفر را بخاطرش اعدام کنند، «اعتراف» کرد؛ و گفت که او به تنهایی مسئول «قتل» بوده و باقی غیر نظامیان بی گناه بودند و خواستار آن شد که آنها را آزاد کنند. یکی از کسانی که آزاد شد جوان ۱۸ ساله ای بود که شاهد اعدام سالوو آکویستو با جوخه آتش بود. سالوو ۲۲ سال بیشتر نداشت. باقی مانده های بدن سالوو داکویستو در کلیسای سانتا کلارای شهر ناپل دفن شد.
