سالن نمایش ویندمیل

در سال ۱۹۳۰ لورا هندرسون سینما قصر لوکس را خرید و شروع به بازسازی درون آن کرد، هندرسون پس از افتتاح ۱۵ ژوئن ۱۹۳۱ نام قصر لوکس را سالن نمایش ویندمیل تغییر داد. اولین نمایش تئاتر ویندمیل نمایش تقاضا بود. محتوای نمایش های تئاتر ویندمیل به تدریج دچار افت محتوا و زیان مالی شد و نمایش های کمدی سکسی مانند فرشته آبی با بازی مارلنه دیتریش پرداخت. در سال ۱۹۳۲ هندرسون، ویون فان دیم را به عنوان مدیر اجرایی نمایش های ویدمیل انتخاب کرد.
نمایش های زنده برهنه که جزئی از ایده دیدار شیطان فان دیم بود با مخالفت مقامات بریتانیایی رو به شد ولی چون این نمایش ها مورد حمایت لرد چمبرلین و لرد کرمر بود در حیات سالن نمایش ویندمیل نداشت. فان دیم نمایش های برهنه زنده که از فیلم هایی چون آنی اوکلی ( فیلم ۱۹۳۵ ) ، پری دریایی ( فیلم ۱۹۱۰ ) اقتباس شده بود به صحنه برد. مهم ترین تحولی که در نمایش های زنده برهنه ذهن مخاطبان را به خود جلب کرد رقص پر بود.
سالن نمایش ویندمیل در هنگامه جنگ جهانی دوم در تبلیغات های خود شعار ما هرگز بسته نخواهیم شد تکرار می کرد. در طول جنگ سالن نمایش هرگز به غیر ۴ تا ۱۶ سپتامبر ۱۹۳۹ هرگز بسته نشد حتی طول بمباران شهر لندن سالن نمایش به زیرزمین ساختمان منتقل شد. بسیاری از سربازان و مقامات و خانواده سلطنتی در طول جنگ از سالن نمایش دیدن کردند.
در سال ۱۹۴۴ هندسون در ۸۲ سالگی درگذشت و سالن نمایش را به فان دیم واگذار کرد. پس از جنگ بسیاری از بازیگران و مدل های بریتانیایی کار خودشان را از سالن نمایش ویندمیل شروع کردند. از بازیگران مشهور می توان به جیمی ادواردز، تونی هنکاک، اسپایک میلیگان، هری سکومب، پیتر سیلرز، مایکل بنتین اشاره کرد. از مدل های گلامور بریتانیایی جون ویلکینسون و لین شاو کار خود را از سالن نمایش ویندمیل شروع کرده بودند.
ویون فان دیم در ۷۱ سالگی در سال ۱۹۶۰ درگذشت و سالن نمایش به دخترش شیلا فان دیم رسید که او نیز به دلیل ناتوانی در زنده نگه داشتن سالن نمایش آن را به مایکل کلینگر و تونی تنسر فروخت. آن دو سالن نمایش را تبدیل به سینما کردند تا سال ۱۹۷۴ سینما فعال بود تا اینکه پل ریموند سرمایه دار عرصه سرگرمی بزرگسالان آن را تبدیل کلوپ و سالن نمایش برهنگی تبدیل کرد. در سال ۱۹۸۲ یک سالن دیسکو و در سال ۱۹۸۶ یک کاباره به مجموعه ویندمیل اضافه شد.