سالفه

لغت نامه دهخدا

( سالفة ) سالفة. [ ل ِ ف َ ]( ع ص ) مؤنث سالف. رجوع به سالف شود. ایام گذشته. ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ) :
خلق را در دزدی آن طایفه
مینمود افسانه های سالفه.
مولوی.
|| ( اِ ) گردن اسب و پیش گردن آن. ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). || کرانه گردن از جای آویختن گوشواره تا مغاک چنبر. ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

( اسم صفت ) مونث سالف ایام سالفه .

فرهنگ عمید

= سالف

پیشنهاد کاربران

بپرس