سالخداه. [ خ ُ ] ( اِ مرکب ) او اندر تحویل سال عالم آن کوکب است که بطالع باشد یا بوتدی از اوتادش و با شهادت اندر جای خویش. پس اگر به وتدها چیزی نباشد بمایل وتد. وگر نیز نباشد آن بود که از طالع و خداوندش ساقط نیست و نزدیک هندوان آن کوکب است که نوبت او راست بولاء خداوندان روزها، هر کوکبی را سالی. و عملهاء ایشان اندر آن دراز است . ( التفهیم ابوریحان ص 518 ). سالخداه.[ خ ُ ] ( ص مرکب ) نیک بخت. سعادتمند و بختیار و به اصطلاح نجوم ، دارای شرف و خداوند شرف. ( ناظم الاطباء ).
فرهنگ معین
(خُ ) (ص مر. ) = سال خدا: ۱ - دارای شرف . ۲ - نیکبخت .
