ابن مظفر الدین شاه قاجار ( ف.خرداد ۱۳۳۸ ه.ش. ۱۳۷۸ ه.ق. ) مردی حادثه جو و ناراحت بود . وی بواسطه ازدواج با دختر والی پشت کوه میتوانست از لران نیرویی جمع کند . در سال ۱۳۲۵ ه.ق. برای بدست آوردن تاج و تخت کوششی کرد ولی مغلوب شد . هنگامی که محمد علی شاه در ناحیه ترکمنان پیاده شد سالارالدوله بار دیگر با نیروی معتنی بهی از افراد قبایل بسوی تهران حرکت کرد ولی بدست یپرم مغلوب شد . در سال ۱۳۳٠ وی کردستان رابتصرف در آورد و همدان را مورد تهدید قرار داد . فرمانفرما بحکومت کل کردستان منصوب شد و کرمانشاه را ضد او واداشت و حمله ای متقابل کرد که باعث فرار سالار گردید . بر اثر این ضربه وی طریق راهزنان را پیش گرفت و سبب بروز اغتشاش و ناامنیهای محلی گردید و از ثروتمندان باج سبیل میگرفت . علائ السلطنه پس از تشکیل کابینه تصمیم گرفت که با او مصالحه کند و بواسطه میانجیگیری سفارت روس او را فرماندار گیلان کردند . نایب السلطنه باو اجازه نداد که بطور مستقیم بر این ولایت مهم حکومت کند و عاقبت او را از ایران بیرون کردند . در مدت جنگ جهانگیر اول از سالار کاری مهم بروز نکرد و هنگامی که میخواست وارد سرزمین ترکمانان شود تا برای بدست آوردن تاج و تخت اقداماتی بعمل آورد بتوسط انگلیسیان دستگیر شد .
