سال و ماه

لغت نامه دهخدا

سال و ماه. [ ل ُ ] ( ترکیب عطفی ، ق مرکب ) سال تا سال. همواره. همیشه :
همی حسد کنم و سال و ماه رشک برم
بمرگ بوالمثل و مرگ شاکر جلاب.
ابوطاهر خسروانی.
همه کبر و لافی بدست تهی
به نان کسان زنده ای سال و ماه.
معروفی.
گفتم زمانه خاضع او باد سال و ماه
گفتا خدای ناصر او باد جاودان.
فرخی.
سپید آمدی سنگ او سال و ماه
جز اندر زمستان که بودی سیاه.
اسدی.
او میر نیکوان جهان است و نیکویی
تاج است سال و ماه مر او راو گرزن است.
یوسف غروضی.
رجوع به سال و مه شود.

فرهنگ فارسی

۱ - سال تا سال همیشه همواره : گفتم زمانه خاضع او باد سال و ماه گفتا خدای ناصر او باد جاودان ( فرخی ) . ۲ - عمر روزگار . ۳ - تاریخ . ۴ - حساب سال و ماه نگهداشتن .

پیشنهاد کاربران

بپرس