سال قمری

[ویکی فقه] گاه شماری هجری قمری، گاه شماری بر اساس چرخش ماه است که توسط مسلمانان و نیز در بسیاری از کشورهای اسلامی به عنوان سالنمای مذهبی استفاده می شود. از این سالنما در بسیاری از آیین های اسلامی از قبیل روزه؛ حج؛ تعیین ماه های حرام؛ ایام ولادت و شهادتاهل بیت استفاده می شود.
سال قمری دارای دوازده ماه است که به ترتیب عبارت اند از:محرم؛ صفر؛ ربیع الاول؛ ربیع الثانی (یا ربیع الاخر)؛ جمادی الاول؛ جمادی الثانی (یا جمادی الآخر)؛ رجب؛ شعبان؛ رمضان؛ شوال؛ ذیقعده و ذیحجه.
ماه های حرام
چهار ماه از این ماه ها به ماه های حرام مشهور است که عبارتند از: رجب، ذیقعده، ذیحجه و محرم.همچنین به ماه های شوال، ذیقعده و ذیحجه ماههای حج می گویند.
مبدا سال قمری
مبدا سال قمری، هجرترسول خدا صلی الله علیه و آله وسلّم به مدینه است.
تعداد ایام
...

[ویکی اهل البیت] سال قمری شامل دوازده ماه قمری است که هر ماه قمر ی جدید بار رویت هلال ماه نو شروع می شود، و هرگز از 30 شبانه روز تجاوز نمی کند و از 29 روز هم کمتر نمی باشد. برای تعداد روزهای ماه توالی منظمی وجود ندارد؛ ازینرو ممکن است که حداکثر سه ماه متوالی 29 روزه و نیز حداکثر سه ماه متوالی سی روزه محسوب شوند، گرچه رخ دادن چهار ماه متوالی سی روزه نیز غیرممکن نیست (عبداللهی، 1365 ش، ص 30). اما در محاسباتی که ستاره شناسان برای به دست آوردن برابر روزها با گاه شماری شمسی و استخراج تقویمهای سالانه انجام می داده اند، ماهها به طور متوالی 30 روزه و 29 روزه محاسبه شده اند (نک: نصیرالدین طوسی، زیج ایلخانی، گ 14 ر؛ رویانی لاهیجی، گ 10ر؛ عبداللهی، 1365ش، ص 31). همچنین برای اعمال کبیسه در این گاه شماری، طبق قاعده ای در یک دوره سی ساله، یازده سال کبیسه محاسبه و برابر آن یک روز به ماه ذی الحجه اضافه می شده است . بسیاری از ستاره شناسان (از جمله نصیرالدین طوسی؛ رویانی لاهیجی، همانجاها)، آرایه این سالهای یازده گانه کبیسه را با اختلاف نظر در مورد پانزدهمین و شانزدهمین سال ذکر کرده اند