• ۱۹۵۷
ایران و آمریکا در چارچوب برنامه اتم برای صلح که آیزنهاور پیشنهاد کرده بود قرارداد همکاری در زمینه های غیرنظامی اتمی امضا کردند. بر پایه این قرارداد ایران چند کیلوگرم اورانیوم غنی شده برای مصرف پژوهشی از آمریکا دریافت می کرد.
... [مشاهده متن کامل]
مرکز مؤسسه علوم هسته ای که زیر نظر سازمان پیمان مرکزی ( سنتو ) اداره می شد، از بغداد به تهران منتقل شد.
• ۱۹۵۹
به دستور محمدرضا شاه یک مرکز پژوهش هسته ای در دانشگاه تهران تأسیس شد.
• ۱۹۶۰
ایران مقدمات خرید یک رآکتور هسته ای پژوهشی ۵ مگاواتی را برای دانشگاه تهران فراهم می کند.
• دهه ۱۹۶۰
آمریکا همراه با فروش رآکتور هسته ای به ایران، چند اتاقک داغ نیز به ایران می فروشد.
• ۱۹۶۱
وزارت خارجه آمریکا با طرح ستاد مشترک آمریکا برای استقرار سلاح های اتمی در ایران مخالفت می کند.
• ۱۹۶۷
آمریکا ۵٫۵۴۵ کیلوگرم اورانیوم غنی شده برای استفاده در رآکتور پژوهشی به ایران تحویل داد. همچنین ۱۱۲ گرم پلوتونیوم نیز به عنوان راه انداز رآکتور تحویل شد.
• ۱۹۶۸
ایران پیمان نامه منع گسترش سلاح های هسته ای را در همان روزی که برای امضا ارائه شد، امضا کرد.
• ۱۹۶۹
کمیساریای انرژی اتمی فرانسه با تعمیر رآکتور تهران موافقت کرد.
آمریکا قرارداد هسته ای با ایران را به مدت ده سال دیگر تمدید کرد.
• ۱۹۷۰
پیمان نامهٔ منع گسترش سلاح های هسته ای به تصویب مجلس رسید
• ۱۹۷۲
دولت ایران اعلام کرد که قصد دارد در ده سال آینده چند نیروگاه برق اتمی تهیه کند و وزارت نیرو بررسی در مورد امکان ساخت نیروگاه در جنوب ایران را آغاز کرد.
• ۱۹۷۳–۱۹۷۶
دولت پرونیست آرژانتین معاملات مخفیانه ای در زمینه هسته ای با ایران انجام داد.
• ۱۹۷۴
ایران وامی به مبلغ یک میلیارد دلار به کمیساریای انرژی اتمی فرانسه داد. از این وام برای ساخت کارخانه غنی سازی اورانیوم ( متعلق به کنسرسیوم اورودیف ) در تریکاستن استفاده شد. در مقابل ایران صاحب ۱۰٪ از سهام این کارخانه شد.
شاه ایران تشکیل سازمان انرژی اتمی ایران را اعلام کرد. سرپرست این سازمان دکتر اکبر اعتماد بود که در سوئیس در رشته فیزیک تحصیل کرده بود. این سازمان مستقیماً زیر نظر شاه اداره می شد.
وزیر خارجه آمریکا به سفیر ایران گفت که آمریکا آمادهٔ بررسی امکانات همکاری بیشتر اتمی بین ایران و آمریکا است.
ایران و آمریکا در چارچوب برنامه اتم برای صلح که آیزنهاور پیشنهاد کرده بود قرارداد همکاری در زمینه های غیرنظامی اتمی امضا کردند. بر پایه این قرارداد ایران چند کیلوگرم اورانیوم غنی شده برای مصرف پژوهشی از آمریکا دریافت می کرد.
... [مشاهده متن کامل]
مرکز مؤسسه علوم هسته ای که زیر نظر سازمان پیمان مرکزی ( سنتو ) اداره می شد، از بغداد به تهران منتقل شد.
• ۱۹۵۹
به دستور محمدرضا شاه یک مرکز پژوهش هسته ای در دانشگاه تهران تأسیس شد.
• ۱۹۶۰
ایران مقدمات خرید یک رآکتور هسته ای پژوهشی ۵ مگاواتی را برای دانشگاه تهران فراهم می کند.
• دهه ۱۹۶۰
آمریکا همراه با فروش رآکتور هسته ای به ایران، چند اتاقک داغ نیز به ایران می فروشد.
• ۱۹۶۱
وزارت خارجه آمریکا با طرح ستاد مشترک آمریکا برای استقرار سلاح های اتمی در ایران مخالفت می کند.
• ۱۹۶۷
آمریکا ۵٫۵۴۵ کیلوگرم اورانیوم غنی شده برای استفاده در رآکتور پژوهشی به ایران تحویل داد. همچنین ۱۱۲ گرم پلوتونیوم نیز به عنوان راه انداز رآکتور تحویل شد.
• ۱۹۶۸
ایران پیمان نامه منع گسترش سلاح های هسته ای را در همان روزی که برای امضا ارائه شد، امضا کرد.
• ۱۹۶۹
کمیساریای انرژی اتمی فرانسه با تعمیر رآکتور تهران موافقت کرد.
آمریکا قرارداد هسته ای با ایران را به مدت ده سال دیگر تمدید کرد.
• ۱۹۷۰
پیمان نامهٔ منع گسترش سلاح های هسته ای به تصویب مجلس رسید
• ۱۹۷۲
دولت ایران اعلام کرد که قصد دارد در ده سال آینده چند نیروگاه برق اتمی تهیه کند و وزارت نیرو بررسی در مورد امکان ساخت نیروگاه در جنوب ایران را آغاز کرد.
• ۱۹۷۳–۱۹۷۶
دولت پرونیست آرژانتین معاملات مخفیانه ای در زمینه هسته ای با ایران انجام داد.
• ۱۹۷۴
ایران وامی به مبلغ یک میلیارد دلار به کمیساریای انرژی اتمی فرانسه داد. از این وام برای ساخت کارخانه غنی سازی اورانیوم ( متعلق به کنسرسیوم اورودیف ) در تریکاستن استفاده شد. در مقابل ایران صاحب ۱۰٪ از سهام این کارخانه شد.
شاه ایران تشکیل سازمان انرژی اتمی ایران را اعلام کرد. سرپرست این سازمان دکتر اکبر اعتماد بود که در سوئیس در رشته فیزیک تحصیل کرده بود. این سازمان مستقیماً زیر نظر شاه اداره می شد.
وزیر خارجه آمریکا به سفیر ایران گفت که آمریکا آمادهٔ بررسی امکانات همکاری بیشتر اتمی بین ایران و آمریکا است.
