سال امونیاک

سال آمونیاک. سالامونیاک، [ ۴] همچنین سال آمونیاک یا سالمیاک، یک ماده معدنی طبیعی نادر است که از کلرید آمونیوم، NH4Cl تشکیل شده است. این ماده به شکل ها و رنگ های مختلفی در طبیعت وجود دارد. نظیر بلورهای بی رنگ، سفید یا زرد مایل به قهوه ای در حالت ایزومتریک - هگزوکتادرال. این ماده معمولاً شکاف بسیار نازکی دارد و با اعمال نیرو به شکل شکستگی کونوئیدی می شکند. سال آمونیاک کاملاً نرم است و میزان سختی آن بین ۱٫۵ تا ۲ با معیار سختی موس است و چگالی نسبی آن پایین ۱٫۵ است. این ماده محلول در آب است و میزان انحلال به نسبت بالایی دارد. سال آمونیاک همچنین نام باستانی ترکیب شیمیایی کلرید آمونیوم است. اصطلاح سال آمونیاک تا حد زیادی در قرن بیستم از کاربرد عمومی خارج شد. اما امروزه به کانی آمونیوم کلرید و فرم طبیعی آن، سال آمونیاک می گویند.
پلینیوس نویسنده و تاریخ نگار روم باستان در جلد سی و یکم کتاب تاریخ طبیعی خود، به نمکی به نام آمونیاکوم اشاره می کند که در آن زمان در استان رومی سیرنایکا تولید می شده، این نام گذاری به دلیل نزدیکی محل تولید آن به نام یک معبد در این نزدیکی بوده است، معبدی به نام ژوپیتر آمون ( به یونانی Ἄμμων آمون ) . [ ۵] با این حال، توصیف پلینیوس از این نمک با خواص آمونیوم کلرید مطابقت ندارد. با توجه به تفسیر هربرت هوور در ترجمه انگلیسی او از تاریخچه فلزات اثر جورجیوس آگریکولا، احتمالاً نمکی که پلینوس از آن یاد کرده، نمک دریایی معمولی بوده است. [ ۶] در هر صورت، آن نمک در نهایت نام آمونیاک و ترکیبات آمونیوم را به خود داد.
اولین ارجاع تأیید شده به سال آمونیاک به عنوان کلرید آمونیوم در کار گروهی چند شیمی دان اروپایی به نام سودو - گِبِر است که تحت عنوان کتاب در جست و جوی حقیقت چاپ شده است، در بخشی از این کتاب در فصل "آماده سازی سالیس آرمونیاک ( De Salis armoniaci præparatione ) " شیوه آماده سازی سال آمونیاک آمده است، سالیس آرمونیاک نامی رایج در قرون وسطی برای سال آمونیاک بود. [ ۷]
دو ویژگی سال آمونیاک را در میان شیمی دانان و کیمیاگران عرب بسیار پراهمیت کرد: ۱ ) خاصیت رنگ آمیزی ( و در برخی موارد حلال کامل ) فلزات، و ۲ ) طریقه کشف آنها؛ زیرا سال آمونیاک از تقطیر برخی از مواد حیوانی تولید می شد و این مطلب برای کیمیاگران آن زمان مطلب مهمی بود. این ماده همچنین به عنوان مادهٔ خارج شونده در تقطیر موی حیوانات، کیمیاگران عرب را متقاعد کرد که اکسیرهای کیمیاگری را باید از طریق تقطیر مواد آلی جست وجو کرد که شاید با تصور قبلی آن ها هم مطابقت داشت. سال آمونیاک به همان اندازه که برای شیمی دانان عرب مهم بود، مورد علاقه اروپایی ها هم بود، و چون کیمیا جای خود را به شیمی و پزشکی داد، نقش سال آمونیاک به سرعت از کلیدی برای تهیه سنگ حیات و اکسیرهای کیمیاگری، به عنصری حیاتی در تولید دارو در پزشکی و داروسازی تغییر کرد. [ ۸]