ساق منجه

لغت نامه دهخدا

ساق منجه. [ ق ِ م َ ج ِ ] ( هندی ، ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) منجه چارپای که در هندوستان بر آن دراز کشند و آن را پلنگ نیز گویند. و این هر دو لفظ هندی الاصل اند زیرا که در ایران و توران نبود و بعضی گویند که در حالا بعض جاها رواج یافته. و لفظ منجه هندی پنجابی است ، و ساق منجه عبارت است از دو چوب کلان از چهار چوب آن. ( آنندراج از بهار عجم ) :
شودبه هند چو خراط چرخ بر سرکار
ز چوب خشک تنم ساق منجه میخواهد.
ملاطغرا ( از آنندراج ) ( بهارعجم ).
رجوع به ساق شود.

فرهنگ فارسی

منجه چارپای که در هندوستان بر آن دراز کشند و آنرا پلنگ نیز گویند

پیشنهاد کاربران

بپرس