سافو

سافو ( به یونانی: Σαπφώ ) از شاعران یونانی سده هفتم پیش از میلاد بود. سافو از زمان باستان به عنوان بزرگ ترین شاعرِ غنایی شناخته شده است. او نخستین زنی بود که کنار احساسات فردی، حتی خصوصی ترین احساسات را در شعر بیان کرد. شعر او بر معاصران اش تأثیر بسیار گذاشت و در زمان زندگی اش نه تنها در زادگاه اش که در جای های بس دور نیز خوانده و دکلمه می شد.
افلاطون او را ایزدبانوی دهم هنر نامیده است. کاتولوس[ ۱] از «سافویِ مَرد» نام برده و زاهد آسوری تاتیانوس[ ۲] او را «روسپی، دیوانهٔ عشق، کسی که هرزگی اش را آواز می داده» خوانده است. بیش ترین جنجال پیرامون او نیز به دلیلِ گرایشِ هم جنس گرایانه اش بوده است. سافو در سروده هایش عشق بین زنان را ستایش کرده است. [ ۳] او از جزیرهٔ لسبوس[ ۴] است و برای همین، امروز زنان هم جنس گرا را «لزبین» می نامند.
سافو در زمانِ زندگی اش به خاطر شعرهایش که بخش اندکی از آن به جا مانده است بسیار ستوده شده است. وقتی به موجب پیرسالی درگذشت، در بسیار جاها شعرهاش نقل و خوانده می شد. ایدهٔ خودکشی که ادیت مورای فرانسوی[ ۵] در تجزیهٔ روان کاوانهٔ شعرهای سافو مطرح کرده است، شاید ایدهٔ خلاقانه ای باشد، اما نشانه ای از نقد جدی در برندارد.
سافو در سدهٔ ششم پیش از میلاد مسیح در جزیرهٔ لسبوس به فاصله ای نه چندان دور از سواحل آسیای صغیر زاده شد. در زمانهٔ سافو، که هم عصرِ سولون، [ ۶] بخت النصر و جرمیا[ ۷] بود، لسبوس جزیره ای غنی از زیتون، انگور، کشت زارهای غله و تپه های جنگلی بود. آب و هوای مدیترانه و زمین غنی به جامعه ای بس ثروت مند شکل داده بود.
لسبوس تا صد سال پیش از عصر طلایی پریکلس[ ۸] مرکز فرهنگی یونان باستان و چشمهٔ الهام شاعران غنایی چون آلکایوس[ ۹] و سافو بود.
داد و ستدی پربار با شهرهای ساحلی آسیای صغیر و جزیره های دریای اژه و حتی با مصر در جریان بود، اما بازرگانانِ دریانوردِ این جزیره بیش تر نزدیک خانه می ماندند و به راه دور نمی رفتند. اقتصاد لسبوس بر بازرگانی، صنعت و دریانوردی استوار بود. شراب، روغن زیتون، غله، چوب پنبه، خمره و قرابه و چراغ روغن سوز از عمده محصولات بازرگانی این جزیره به شمار می آمد. مهم ترین بندرِ لسبوس، مرکز آن میتیلن ( Mytilene ) بود.
سافو باید حدود سال ۵۲۶ پیش از میلاد در این بندر زاده شده باشد. شهر ارسوس ( Eresos ) در آن سوی جزیره در این مورد تردید دارد، زیرا سکه های با نقش چهرهٔ سافو در حوالیِ این شهر یافته شده اند. دربارهٔ سال زاده شدن سافو نیز اختلاف نظر بسیار است. آرتور ویگال ( Arthur Weigall ) ، دیپلمات و تاریخ نگار آمریکایی آن را سال ۲۶۱ پیش از میلاد دانسته است. به رغم آن که بسیاری نویسندگان این تاریخ را پذیرفته اند، تاریخ دانان بسیاری با آرتور ویگال موافق نیستند. زیرا هم او سبب ارائهٔ داده های جعلی و بنای سنتی جعلی بوده است.

سافو (رمان). سافو یا Sapho نام یک کتاب ادبی است که در سال ۱۸۸۴ توسط آلفونس دوده، نویسندهٔ اهل فرانسه نوشته شده است. این کتاب یکی از آثار ادبی برجستهٔ جهان است. [ ۱]

سافو (فیلم). «سافو» ( انگلیسی: Sappho ) ) یک فیلم است که در سال ۱۹۲۱ منتشر شد. از بازیگران آن می توان به پولا نگری و آلفرد ابل اشاره کرد.

سافو (ح ۶۱۰ـ۵۸۰پ م)(Sappho)
بانوی شاعرۀ غنایییونانی. اهل لِسْبوسو معاصر آلکایوسشاعر. شهرت او به سبب پرداختن به مضامین همجنس گرایی زنانه است (واژۀ لِزْبینیسماز نام زادگاه او گرفته شده است). بخش های باقی مانده از اشعارش احساس تندیدر ستایش الهۀ آفرودیترا نشان می دهد. موضوع اشعارش غالباً شخصی و برای دوستانش نوشته است، هرچند برخی از آن ها برگرفته از ترانه های محلی است. سافو به لهجۀ لِسبوسی می نوشت و وزن های مختلفی را به کار می گرفت، از جمله وزن سافوییکه از نام خود او گرفته شده است. اشعار غنایی سافو در اصل شامل نُه دفتر بود.