سافرِجت ( به انگلیسی: Suffragette ) که از ریشه لاتین سوفراژوم sufragium به معنی «حق رای» یا «طرفدار حق رای زنان» می آید. اصطلاحی است که به اعضای جنبش زنان اواخر سده نوزدهم مخصوصاً در بریتانیای کبیر گفته می شود که تحت تأثیر از روشهای اعتراض روسی مانند اعتصاب غذا برای احقاق حقوق خود استفاده می کردند.
... [مشاهده متن کامل]
کلمه سافراجت عموماً شامل شبه نظامی هایی در بریتانیای کبیر است که عضو اتحادیه اجتماعی و سیاسی زنان بوده اند اما به طور مشخص به زنان فعال در جنبش حق رأی گفته می شود. اصطلاح سافراجت عموماً با فعالیت های اتحادیه اجتماعی و سیاسی زنان در بریتانیا مرتبط است که املین پنکهرست آن را رهبری می کرد.
در جزیرهٔ مَن ( واقع در دریای ایرلند ) زنانی که صاحب ملک بودند در سال ۱۸۸۱ حق داشتند در انتخابات پارلمانی رای بدهند. نیوزیلند اولین کشور خودمختاری بود که به همه زنان بالای ۲۱ سال در سال ۱۸۹۳ حق رای در انتخابات پارلمانی داد. زنان استرالیای جنوبی در سال ۱۸۹۵ به چنین حقی رسیدند. در ایالات متحده زنان سفید بالای ۲۱ سال در قلمروی غربی ایالت میومینگ از ۱۸۶۹ و در یوتا از ۱۸۷۰ حق رای داشتند.
با این وجود زنان بریتانیا تا سال ۱۹۰۳ از چنین حقی برخوردار نبودند و خانم پنکهرست به این نتیجه رسید که جنبش حق رای زنان برای این که مؤثر باشد باید به روش های افراطی و شبه نظامی روی بیاورد. کارزار زنان عضو اتحادیه اجتماعی سیاسی زنان به مرور خشن تر شد. آسیب زدن به املاک و اعتصاب غذا باعث شد حکومت هم دست به اقدام های خشن مانند زندانی کردن زنان و خورانیدن اجباری آنها شد تا این که با آغاز جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۴ مدتی این کارزار به تعویق افتاد.
زنان بریتانیایی بالای ۳۰ سال بالاخره در سال ۱۹۱۸ برای اولین بار به حق رای رسیدند و در سال ۱۹۲۸ این حق شامل حال همه زنان بالای ۲۱ سال شد. مورخان بر سر این موضوع اختلاف دارند که تاکتیک های شبه نظامی باعث پیروزی جنبش حق رای شد یا مرور زمان، زنان را به حق شان رساند.
دی دبلیو گریفیت یکی از پیشروترین فیلمسازان سینمای صامت، در فیلم در دوردست شرق، عمه آنا را به صورت یک سافرجت با عقایدی احمقانه نشان می دهد و آشکارا فمینیسم را مسخره می کند. در سال ۲۰۱۵ در بریتانیا فیلمی با نام سافرجت ساخته شد.
... [مشاهده متن کامل]
کلمه سافراجت عموماً شامل شبه نظامی هایی در بریتانیای کبیر است که عضو اتحادیه اجتماعی و سیاسی زنان بوده اند اما به طور مشخص به زنان فعال در جنبش حق رأی گفته می شود. اصطلاح سافراجت عموماً با فعالیت های اتحادیه اجتماعی و سیاسی زنان در بریتانیا مرتبط است که املین پنکهرست آن را رهبری می کرد.
در جزیرهٔ مَن ( واقع در دریای ایرلند ) زنانی که صاحب ملک بودند در سال ۱۸۸۱ حق داشتند در انتخابات پارلمانی رای بدهند. نیوزیلند اولین کشور خودمختاری بود که به همه زنان بالای ۲۱ سال در سال ۱۸۹۳ حق رای در انتخابات پارلمانی داد. زنان استرالیای جنوبی در سال ۱۸۹۵ به چنین حقی رسیدند. در ایالات متحده زنان سفید بالای ۲۱ سال در قلمروی غربی ایالت میومینگ از ۱۸۶۹ و در یوتا از ۱۸۷۰ حق رای داشتند.
با این وجود زنان بریتانیا تا سال ۱۹۰۳ از چنین حقی برخوردار نبودند و خانم پنکهرست به این نتیجه رسید که جنبش حق رای زنان برای این که مؤثر باشد باید به روش های افراطی و شبه نظامی روی بیاورد. کارزار زنان عضو اتحادیه اجتماعی سیاسی زنان به مرور خشن تر شد. آسیب زدن به املاک و اعتصاب غذا باعث شد حکومت هم دست به اقدام های خشن مانند زندانی کردن زنان و خورانیدن اجباری آنها شد تا این که با آغاز جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۴ مدتی این کارزار به تعویق افتاد.
زنان بریتانیایی بالای ۳۰ سال بالاخره در سال ۱۹۱۸ برای اولین بار به حق رای رسیدند و در سال ۱۹۲۸ این حق شامل حال همه زنان بالای ۲۱ سال شد. مورخان بر سر این موضوع اختلاف دارند که تاکتیک های شبه نظامی باعث پیروزی جنبش حق رای شد یا مرور زمان، زنان را به حق شان رساند.
دی دبلیو گریفیت یکی از پیشروترین فیلمسازان سینمای صامت، در فیلم در دوردست شرق، عمه آنا را به صورت یک سافرجت با عقایدی احمقانه نشان می دهد و آشکارا فمینیسم را مسخره می کند. در سال ۲۰۱۵ در بریتانیا فیلمی با نام سافرجت ساخته شد.
سافرِجت ( به انگلیسی:Suffragette ) که از ریشه لاتین سوفراژوم sufragium به معنی حق رای یا طرفدار حق رای زنان می آید. اصطلاحی است که به اعضای جنبش زنان اواخر سده نوزدهم مخصوصاً در بریتانیای کبیر اطلاق می شود