ساغرجی
لغت نامه دهخدا
ساغرجی. [ غ َ ] ( اِخ ) احمدبن فرج بن عبدالعزیزبن ابی الهیثم ساغرجی مکنی به ابونصر فقیهی ،فاضل بود. وی بسال 574 هَ. ق. درگذشت و در گورستان جاکردیزه مدفون گردید. رجوع به انساب سمعانی شود.
ساغرجی. [ غ َ ] ( اِخ ) شیخ برهان الدین بن شیخ علاءالدین.از مشایخ تصوف و مرید شیخ نورالدین عبدالرحمن اسفراینی بود. رجوع به فهرست رساله قندیه چ تهران شود.
ساغرجی. [ غ َ ] ( اِخ ) حسن بن علی بن جبرئیل ساغرجی دهقان مکنی به ابواحمد. از محدثان است. رجوع به انساب سمعانی و حسن بن علی بن جبرئیل... در این لغت نامه شود.
ساغرجی. [ غ َ ی ی ] ( اِخ ) ( شیخ زاده ٔ... ) اولاد وی بسال 812 هَ. ق. در شمار سایر اکابر سمرقند هنگام طغیان امیر شیخ نورالدین و حمله وی بسمرقند آن شهر را مضبوطداشتند. رجوع به حبیب السیر چ خیام ج 3 ص 581 شود.
ساغرجی. [ غ َ ]( اِخ ) عباس بن الطیب ساغرجی. از محدثان است. رجوع به انساب سمعانی و عباس بن الطیب در این لغت نامه شود.
ساغرجی. [غ َ ] ( اِخ ) محمدبن حاتم بن سعد ساغرجی سغدی مکنی به ابونصر. از محدثان است. رجوع به انساب سمعانی شود.
ساغرجی. [ غ َ ] ( اِخ ) محمودبن احمدبن فرج ساغرجی مکنی به ابوالمحامد شیخ الاسلام سمرقند و مردی فاضل و عارف بود. تولد وی بسال 480 هَ. ق. بوده است. رجوع به انساب سمعانی شود.
ساغرجی. [ غ َ ] ( اِخ ) نجار ساغرجی از شاعران ملک خاقانیان و از کسانی بود که در خدمت سلطان خضربن ابراهیم [ ظاهراً درحدود 472 - 488 هَ. ق. ] صلتهای گران یافتند و تشریفهای شگرف ستدند. رجوع به چهارمقاله چ معین چ 1334 ص 91 و تعلیقات همان کتاب ص 139 شود.
ساغرجی. [ غ َ ] ( اِخ ) خواجه یحیی ساغرجی از مشایخ تصوف بوده و مزار وی بر قبرستان جاکردیزه در سمرقند است. رجوع به رساله قندیه چ تهران ص 5 شود.
ساغرجی. [ غ َ] ( اِخ ) یوسف بن بختیاربن محمد ساغرجی مکنی به ابویعقوب از علمای قرن پنجم ساکن سمرقند بود و بروز سوم صفر 502 هَ. ق. درگذشت. رجوع به انساب سمعانی شود.
ساغرجی. [ غ َ] ( اِخ ) یوسف بن صالح بن محمدبن عبیداﷲ ساغرجی خطیب است. وی بسمرقند درگذشت. رجوع به انساب سمعانی شود.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید