ساعِدی، غلامحسین (تبریز ۱۳۱۴ـ پاریس ۱۳۶۴ ش)
ساعِدی، غلامحسین
(اسم مستعار: گوهر مراد) داستان نویس و نمایش نامه نویس ایرانی. در خانواده ای متوسط به دنیا آمد. از نوجوانی آثار خود را در مطبوعات محلی چاپ کرد. در دانشگاه های تبریز و تهران، پزشکی و روان پزشکی خواند. درک و دریافتِ او از شخصیت های روان پریش و پریشان ذهن و دردهای روحی آنان، که در داستان های او آشکارا دیده می شود، ریشه در مشغله های شغلی و تحصیلی او دارد. در داستان های ساعدی واقعیت و کابوس به هم می آمیزد که فضای داستان ها به فضاهایی وهمناک بدل می شود. نخستین مجموعۀ داستانش شب نشینی باشکوه (۱۳۳۹ش) نام دارد که تأثیر صادق هدایت در آن هویداست. ساعدی، ازجمله در داستان های به هم پیوستۀ عزاداران بَیَل (۱۳۴۳)، توپ و ترس و لرز (۱۳۴۶)، از بدویّت جغرافیایی برای ساختن فضایی شگفتی آفرین و هراسناک بهره می جوید. آثار ساعدی دربردارندۀ داستان و نمایش نامه و تک نگاری های مردم نگارانه و ترجمۀ آثار روان شناسی و ادبی است. از مجموعه داستان هایش: واهمه های بی نام و نشان (۱۳۴۶ش)؛ گور و گهواره (۱۳۵۰ش). از تک نگاری هایش: اهل هوا (۱۳۴۵ش)، از نمایش نامه هایش: چوب به دست های ورزیل؛ پنج نمایش نامه از انقلاب مشروطه؛ لال بازی ها. نمایش نامه هایش را با نام «گوهر مراد» منتشر می کرد. ساعدی از خرداد ۱۳۵۳ تا اردیبهشت ۱۳۵۴ش را در حبس گذراند. از ۱۳۵۲ تا ۱۳۵۶، شش جلد از گاهنامۀ الفبا را منتشر کرد. در ۱۳۵۷ به دعوت «انجمن قلم» عازم امریکا شد. در پاییز همان سال در لندن با احمد شاملو در انتشار دوازده شماره از نشریۀ ایرانشهر همکاری کرد. در ۱۳۶۱ش به فرانسه مهاجرت کرد، در آن جا چند نمایش نامه نوشت و شماره هایی از الفبا را انتشار داد. پس از درگذشت، در جوار صادق هدایت به خاک سپرده شد.
ساعِدی، غلامحسین
(اسم مستعار: گوهر مراد) داستان نویس و نمایش نامه نویس ایرانی. در خانواده ای متوسط به دنیا آمد. از نوجوانی آثار خود را در مطبوعات محلی چاپ کرد. در دانشگاه های تبریز و تهران، پزشکی و روان پزشکی خواند. درک و دریافتِ او از شخصیت های روان پریش و پریشان ذهن و دردهای روحی آنان، که در داستان های او آشکارا دیده می شود، ریشه در مشغله های شغلی و تحصیلی او دارد. در داستان های ساعدی واقعیت و کابوس به هم می آمیزد که فضای داستان ها به فضاهایی وهمناک بدل می شود. نخستین مجموعۀ داستانش شب نشینی باشکوه (۱۳۳۹ش) نام دارد که تأثیر صادق هدایت در آن هویداست. ساعدی، ازجمله در داستان های به هم پیوستۀ عزاداران بَیَل (۱۳۴۳)، توپ و ترس و لرز (۱۳۴۶)، از بدویّت جغرافیایی برای ساختن فضایی شگفتی آفرین و هراسناک بهره می جوید. آثار ساعدی دربردارندۀ داستان و نمایش نامه و تک نگاری های مردم نگارانه و ترجمۀ آثار روان شناسی و ادبی است. از مجموعه داستان هایش: واهمه های بی نام و نشان (۱۳۴۶ش)؛ گور و گهواره (۱۳۵۰ش). از تک نگاری هایش: اهل هوا (۱۳۴۵ش)، از نمایش نامه هایش: چوب به دست های ورزیل؛ پنج نمایش نامه از انقلاب مشروطه؛ لال بازی ها. نمایش نامه هایش را با نام «گوهر مراد» منتشر می کرد. ساعدی از خرداد ۱۳۵۳ تا اردیبهشت ۱۳۵۴ش را در حبس گذراند. از ۱۳۵۲ تا ۱۳۵۶، شش جلد از گاهنامۀ الفبا را منتشر کرد. در ۱۳۵۷ به دعوت «انجمن قلم» عازم امریکا شد. در پاییز همان سال در لندن با احمد شاملو در انتشار دوازده شماره از نشریۀ ایرانشهر همکاری کرد. در ۱۳۶۱ش به فرانسه مهاجرت کرد، در آن جا چند نمایش نامه نوشت و شماره هایی از الفبا را انتشار داد. پس از درگذشت، در جوار صادق هدایت به خاک سپرده شد.