ساعت معوج

/mo~vvaj/

لغت نامه دهخدا

ساعت معوج. [ ع َ ت ِ م ُ وَج ج ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) ساعت معوجه. نصف سدس روزی یا شبی که معتدل نباشد و آن را ساعت زمانیه نیز گویند. ( مفاتیح ). ساعت کژ. ساعت قیاسی. ساعت زمانی. یک قسمت از 12 قسمت شب تنها یا روز تنهاست و دراین صورت به بلند و کوتاه شدن روز و شب بلند و کوتاه میشود. رجوع به التفهیم ص 307 و ساعت نجومی شود.

فرهنگ فارسی

ساعت معوجه نصف سدس روزی یا شبی که معتدل نباشد و آن را ساعت زمانه نیز گویند

پیشنهاد کاربران

ساعت نجومی به دو نوع؛ ساعت مستوى [ مستقیم؛ معتدل] و معوج تقسیم می شود. مراد از ساعت مستوى یک بیست و چهارم از مجموع 24 ساعت شبانه روز است. و مراد از ساعت معوج یک دوازدهم ساعات شب یا روز است، که هر کدام
...
[مشاهده متن کامل]
جدا گانه به دوازده بخش تقسیم می شود که هر بخش یک ساعت محسوب می گردد. البته در روزها و شبهاى غیر معتدل که اوج آن در اوائل تابستان و زمستان خواهد بود، ساعت معوج با مستوى تفاوت می کند. به عنوان مثال، در شبهاى بلند و روزهاى کوتاه، یک ساعت معوج شب از ساعت مستوى آن بیشتر و یک ساعت معوج روز از ساعت مستوى آن کمتر خواهد بود. عنوان یاد شده در روایات و به مناسبت در کلمات فقها به کار رفته است. سایت کتابخانه مدرسه فقاهت

بپرس