ساعت مستوی

/mostavi/

لغت نامه دهخدا

ساعت مستوی. [ ع َ ت ِ م ُ ت َ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) ساعت مستویه. مداری است که در آن از فلک پانزده درجه دور زند. ( مفاتیح ). ساعت راست. ساعت معدل. ساعت معتدل. ساعت استوائی. ساعت اعتدالی. ساعت وسطی. و آن بیست و چهار یک شبانه روز، و ساعت معمول امروز جهان است. رجوع به التفهیم ص 70 و 71 و 307 و 364 و ساعت نجومی شود.

فرهنگ فارسی

ساعت مستویه مداری است که در آن از فلک پانزده درجه دور زند

پیشنهاد کاربران

ساعت نجومی به دو نوع؛ ساعت مستوى [ مستقیم؛ معتدل] و معوج تقسیم می شود. مراد از ساعت مستوى یک بیست و چهارم از مجموع 24 ساعت شبانه روز است. و مراد از ساعت معوج یک دوازدهم ساعات شب یا روز است، که هر کدام
...
[مشاهده متن کامل]
جدا گانه به دوازده بخش تقسیم می شود که هر بخش یک ساعت محسوب می گردد. البته در روزها و شبهاى غیر معتدل که اوج آن در اوائل تابستان و زمستان خواهد بود، ساعت معوج با مستوى تفاوت می کند. به عنوان مثال، در شبهاى بلند و روزهاى کوتاه، یک ساعت معوج شب از ساعت مستوى آن بیشتر و یک ساعت معوج روز از ساعت مستوى آن کمتر خواهد بود. عنوان یاد شده در روایات و به مناسبت در کلمات فقها به کار رفته است. سایت کتابخانه مدرسه فقاهت

بپرس