ساعت غفلت

[ویکی فقه] ساعت غفلت زمانی است که انسان باید از غفلت در آن ساعت مواظبت کند؛ از این عنوان به مناسبت در باب صلات سخن گفته‏اند.
فاصله زمانی بین نماز مغرب و عشا را ساعت غفلت می گویند.
معنای ساعت غفلت در کلمات فقها
در کلمات فقها به زمان بین مغرب و عشا «ساعت غفلت» اطلاق شده است؛ لیکن در اینکه مراد از بین مغرب و عشا، فاصله زمانی بین نماز مغرب و عشا است که در وقت فضیلتشان خوانده می‏شوند یا مراد، زمان بین مغرب و عشا؛ یعنی فاصله زمانی غروب خورشید تا غایب شدن سرخی در سمت مغرب (شفق) است، اختلاف می‏باشد.
بر پایه روایتی، امام محمد باقر علیه السّلام، فاصله زمانی بین سپیده صبح و طلوع خورشید را نیز از ساعت غفلت شمرده و می‏فرماید: ابلیس لشکریان شب خود را از زمان غروب خورشید تا ناپدید شدن شفق، و لشکریان روز خود را از طلوع فجر تا بر آمدن خورشید، پخش می‏کند.
وظیفه مومن در ساعت غفلت
خواندن دو رکعت نماز، هرچند سبک (اکتفا به حمد در هر رکعت) بین مغرب و عشا مستحب است؛ چنان که خواندن دو رکعت نماز غفیله نیز استحباب دارد.
برخی، تنها دو رکعت نماز غفیله را مستحب دانسته‏اند.
از بعضی نقل شده که تنها چهار رکعت نافله مغرب مستحب است که نماز غفیله نیز در آن مندرج می‏باشد، نه آنکه علاوه بر چهار رکعت، دو رکعت دیگر بین مغرب و عشا استحباب داشته باشد.