ساعت شطرنج

ساعت شطرنج از دو تا ساعت مجاور هم با دکمه تشکیل شده است تا هنگام به جریان افتادن ساعت بازیکن، ساعت طرف مقابل متوقف شود، به گونه ای که این دو تا ساعت هرگز به طور همزمان اجرا نمی شوند. [ ۱] از ساعت های شطرنج در شطرنج و سایر بازی های دو نفره استفاده می شود که بازیکنان به نوبت حرکت می کنند. هدف از استفاده، ایجاد محدودیت زمانی برای انجام کل حرکات بازیکن است.
ساعت های شطرنج برای اولین بار به صورت گسترده در مسابقات شطرنج مورد استفاده قرار گرفتند و اغلب آنها ساعت های بازی نامیده می شوند. اولین باری که از ساعت های بازی در مسابقات شطرنج استفاده شد، در مسابقات لندن در سال ۱۸۸۳ بود. [ ۲] استفاده از آنها از آن زمان تا کنون در مسابقات اسکربل، شوگی، گو و تقریباً در هر بازی تخته ای دو نفره و همچنین سایر انواع بازی ها متداول شده است. در مسابقات، داور معمولا همه ساعت ها را در سمت راست بازیکنان مهره سیاه قرار می دهد تا قضاوت بازی های مختلفی که در یک سالن برگزار می شود را راحت تر انجام دهد.
بازیکنان ممکن است برای هر حرکت زمان زیاد یا کمی صرف کنند. حرکات ابتدایی در شطرنج به دلیل آشنایی بازیکنان با وضعیت ها، اغلب به سرعت انجام می شود و این باعث می شود بازیکنان وقت بیشتری برای بررسی موقعیت های پیچیده تر و ناآشنا داشته باشند. در بازی های شطرنج فکری ( غیر سریع ) ، عجیب نیست که یک بازیکن بتواند صندلی خود را در زمان حریف ترک کند، اما ساعت بازیکن غایب اگر نوبتش باشد، همچنان به گذشتن زمان ادامه می دهد یا اگر حریفش حرکت کند، شروع به گذشتن می کند.
ساعت های عقربه ای به «پرچم» مجهز شده اند که افتادن پرچم، لحظه دقیق تمام شدن زمان بازیکن را نشان می دهد. ساعتهای عقربه ای از دکمه های مکانیکی استفاده می کنند. فشار دادن دکمه در سمت یک بازیکن، ساعت آن بازیکن را متوقف کرده و ساعت حریف را به اجرا درمی آورد.
اِشکال های ساعت های مکانیکی شامل دقت ساعت ها و منطبق بودن دو ساعت و منطبق بودن نشانگرهای ( پرچم ها ) پایان زمان است. برای کنترل های پیچیده تر زمان، به راحتی نمی توان زمان اضافی اضافه کرد، به خصوص مواردی که خواهان افزایش یا تأخیر در هر حرکت به دلیل خطای حریف یا اتفاقات غیرمترقبه هستند. [ ۳]
در سال ۱۹۷۳، برای رسیدگی به مسائل مربوط به ساعتهای آنالوگ، بروس چنی، دانشجوی مهندسی برق دانشگاه کرنل و بازیکن شطرنج، اولین ساعت شطرنج دیجیتال را به عنوان پروژه ای برای دوره EE کارشناسی ایجاد کرد. [ ۴] به طور معمول بیشتر اختراعات، سال ها بعد در مقایسه با محصولات موجود در بازار مطرح می شدند و محدود به فناوری موجود در آن زمان بود. به عنوان مثال نمایشگر با LED های قرمز انجام شده است. LEDها به انرژی قابل توجهی نیاز دارند و در نتیجه باید ساعت را به یک پریز برق وصل کرد. عیب LED این بود که فقط یک مجموعه رقم آن هم برای یک بازیکن قابل نمایش بود. در سال ۱۹۷۳ تراشه های LSI دردسترس یا ارزان نبود، بنابراین تمام عملیات با استفاده از تراشه هایی متشکل از چهار دروازه TTL NAND با دو ورودی انجام شد که منجر به مصرف انرژی بیش از حد شد.