ساعات کاری، مدت زمانی است که کارگر، نیرو یا وقت خود را به منظور انجام کار در اختیار کارفرما قرار می دهد. کار بدون مزد مانند کارهای شخصی خانه یا مراقبت از کودکان یا حیوانات خانگی بخشی از هفته کاری محسوب نمی شود.
بسیاری از کشورها هفته کاری را با قانون تنظیم می کنند و حداقل دوره های استراحت روزانه، تعطیلات سالانه و حداکثر تعداد ساعات کاری در هفته توسط قوانین کشورها مشخص شده است. زمان کار ممکن است از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد و این مقوله اغلب به شرایط اقتصادی، مکان، فرهنگ، انتخاب سبک زندگی و سودآوری معیشت فرد بستگی دارد. به عنوان مثال، شخصی که از کودکان حمایت می کند و وام مسکن بزرگی را می پردازد، ممکن است نیاز به ساعت های بیشتری برای تأمین هزینه های اولیه زندگی داشته باشد تا فردی با قدرت درآمدی مشابه و با هزینه های مسکنی کمتر. در کشورهای توسعه یافته مانند بریتانیا، برخی از کارگران به دلیل ناتوانی در یافتن کار تمام وقت به صورت پاره وقت کار می کنند، اما بسیاری از آنها ممکن ساعات کاری کمتری را برای مراقبت از کودکان یا سایر اعضای خانواده را انتخاب کنند. برخی نیز ممکن است ساعات کاری خود را صرفاً برای افزایش زمان اوقات فراغت خود کاهش دهند. [ ۱]
ساعات کار استاندارد ( یا ساعات کار عادی ) به قوانین محدود کردن ساعات کار در روز، در هفته، در ماه یا در سال اشاره دارد. طبق قانون، کارفرما برای ساعات اضافه کاری نرخ بالاتری می پردازد. ساعات کار استاندارد کشورهای سراسر جهان حدود ۴۰ تا ۴۴ ساعت در هفته است ( اما نه در همه جا: از ۳۵ ساعت در هفته در فرانسه[ ۲] تا حداکثر ۱۰۵ ساعت در هفته در اردوگاه های کار اجباری کره شمالی ) [ ۳] و پرداخت اضافه کاری حدود ۲۵ تا ۵۰ درصد بالاتر از پرداخت های معمولی ساعتی هستند. حداکثر ساعات کار به حداکثر ساعات کاری یک کارمند اشاره دارد. یک کارمند نمی تواند بیش از سطح تعیین شده در قانون حداکثر ساعات کار کار کند. [ ۴]
سازمان جهانی بهداشت و سازمان بین المللی کار تخمین زدند که در سال ۲۰۱۶ میلادی از هر ده کارگر یک نفر در هفته در معرض ۵۵ ساعت کاری یا بیشتر بوده است. قرار گرفتن در معرض ساعات طولانی کار را به عامل خطر شغلی با بیشترین بار بیماری تبدیل می کند به نحوی که ۷۴۵۰۰۰ نفر در اثر بیماری قلبی یا سکته مغزی جان خود را به دلیل انجام این ساعات کاری از دست داده اند. [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبسیاری از کشورها هفته کاری را با قانون تنظیم می کنند و حداقل دوره های استراحت روزانه، تعطیلات سالانه و حداکثر تعداد ساعات کاری در هفته توسط قوانین کشورها مشخص شده است. زمان کار ممکن است از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد و این مقوله اغلب به شرایط اقتصادی، مکان، فرهنگ، انتخاب سبک زندگی و سودآوری معیشت فرد بستگی دارد. به عنوان مثال، شخصی که از کودکان حمایت می کند و وام مسکن بزرگی را می پردازد، ممکن است نیاز به ساعت های بیشتری برای تأمین هزینه های اولیه زندگی داشته باشد تا فردی با قدرت درآمدی مشابه و با هزینه های مسکنی کمتر. در کشورهای توسعه یافته مانند بریتانیا، برخی از کارگران به دلیل ناتوانی در یافتن کار تمام وقت به صورت پاره وقت کار می کنند، اما بسیاری از آنها ممکن ساعات کاری کمتری را برای مراقبت از کودکان یا سایر اعضای خانواده را انتخاب کنند. برخی نیز ممکن است ساعات کاری خود را صرفاً برای افزایش زمان اوقات فراغت خود کاهش دهند. [ ۱]
ساعات کار استاندارد ( یا ساعات کار عادی ) به قوانین محدود کردن ساعات کار در روز، در هفته، در ماه یا در سال اشاره دارد. طبق قانون، کارفرما برای ساعات اضافه کاری نرخ بالاتری می پردازد. ساعات کار استاندارد کشورهای سراسر جهان حدود ۴۰ تا ۴۴ ساعت در هفته است ( اما نه در همه جا: از ۳۵ ساعت در هفته در فرانسه[ ۲] تا حداکثر ۱۰۵ ساعت در هفته در اردوگاه های کار اجباری کره شمالی ) [ ۳] و پرداخت اضافه کاری حدود ۲۵ تا ۵۰ درصد بالاتر از پرداخت های معمولی ساعتی هستند. حداکثر ساعات کار به حداکثر ساعات کاری یک کارمند اشاره دارد. یک کارمند نمی تواند بیش از سطح تعیین شده در قانون حداکثر ساعات کار کار کند. [ ۴]
سازمان جهانی بهداشت و سازمان بین المللی کار تخمین زدند که در سال ۲۰۱۶ میلادی از هر ده کارگر یک نفر در هفته در معرض ۵۵ ساعت کاری یا بیشتر بوده است. قرار گرفتن در معرض ساعات طولانی کار را به عامل خطر شغلی با بیشترین بار بیماری تبدیل می کند به نحوی که ۷۴۵۰۰۰ نفر در اثر بیماری قلبی یا سکته مغزی جان خود را به دلیل انجام این ساعات کاری از دست داده اند. [ ۵]
wiki: ساعات کاری