ساطی

لغت نامه دهخدا

ساطی. ( ع ص ) اسب فراخ گام. ( مهذب الاسماء ). اسب گام دور نهنده.( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( المنجد ). || اسبی که در دویدن دم خود را بردارد. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( المنجد ) ( ناظم الاطباء ). || اسبی که بر دیگر اسبان حمله کند. ( منتهی الارب )( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || سخت گیرنده بر کسی. ( منتهی الارب ) ( المنجد ) ( ناظم الاطباء ). || حمله کننده و مغلوب کننده. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || اسب بر سر خود رونده. ( منتهی الارب ). || شتر نری که به غلبه شهوت از میان شتران بیرون آید از یکی بر دیگری. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || درازبالا. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). طویل. ( ناظم الاطباء ). || بسیارشونده. || چشنده. ( منتهی الارب ) ( المنجد ).
ساطی. ( اِخ ) دهی است جزء دهستان حومه بخش مرکزی شهرستان اهر، واقع در 30 هزارگزی جنوب خاوری اهر، و 2هزارگزی راه شوسه اهر به خیاو. کوهستانی ، و هوایش معتدل ، و آبش از قنات و چشمه ، و محصولش غلات و حبوبات است ، و 396 تن سکنه دارد که بزراعت و گله داری اشتغال دارند. از صنایع دستی محلی گلیم بافی در آن معمول است. راه مالرو دارد. در دو محل به فاصله یکهزار گز به ساطی بالا، و ساطی پائین مشهور، و سکنه ساطی بالا 281 تن است. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4 ).

فرهنگ فارسی

دهی است جزئ دهستان حومه بخش مرکزی شهرستان اهر

پیشنهاد کاربران

بپرس