ساطرون

لغت نامه دهخدا

ساطرون. [ طِ ] ( اِخ ) نام رومی یکی از پادشاهان محلی عرب که در قرن سوم میلادی در حضر ( واقع در میان دجله و فرات ) حکومت میکرد. و اعراب او را ضیزن نامند. شاپور اول ساسانی ( 241 - 271 م. ) وی را محاصره کرد و پس از چهارسال نظیره ( نضیره ) دختر ساطرون عاشق شاپور شد و بحیلت شهر را تسلیم کرد. این داستان نغز در ترجمه طبری چ مشکور ص 92 تا 94 و معجم البلدان ج 3 ص 290 ذیل کلمه حضر و حبیب السیر چ خیام ج 1 ص 225 و 226 آمده است. و نیز رجوع به ضیزن شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس