سازهای ابداعی شجریان مجموعه ای از سازهای جدید دست ساز محمدرضا شجریان و افشین رجبی شامل: صراحی، شاه صراحی، صراحی آلتو، بم صراحی، شهرآشوب، شهرآشوب آلتو، بم ساز، شهنواز، شهبانگ، کرشمه، باربد، تندر، ساغر، سبو سوپرانو، دل و دل آلتو، دل و دل سوپرانو و پرهیب است که در دو مرحله معرفی شد. اولین نمایشگاه سازهای ابداعی محمدرضا شجریان در اردیبهشت ۱۳۹۰ و دومین نمایشگاه در شهریور ۱۳۹۲ به کوشش مؤسسه فرهنگی هنری دل آواز در خانه هنرمندان برگزار شد.
... [مشاهده متن کامل]
در نمایشگاه سازهای ابداعی محمدرضا شجریان که در اردیبهشت سال ۱۳۹۰ برگزار گردید، در این نمایشگاه ۱۴ ساز ابداعی و ۱۰ سنتور در اندازه های مختلف عرضه شد که ساخت تمامی آنها بر عهده افشین رجبی بوده . سازهای به نمایش درآمده عبارت بودند از:
«سنتور آزمایشی و تحقیقاتی» ( سال ۱۳۶۸، چوپ توت ) ، «سنتور سل کوک»، «سنتور فاکوک»، «سنتور می کوک»، «سنتور سی کوک»، «سنتور دوکوک سوپرانو»، «تندر» ( ۱۴ خرک، سل کوک بم ) ، «ارغنون» ( ۲۳ خرک، سوپرانو ) ، «سبو» ( جایگاه صدای کمانچه ) ، «شهرآشوب» ( جایگاه صدای کمانچه ) ، «شهر آشوب آلتو» ( جایگاه صدای آلتو، یک چهارم بم تر ) ، «شهنواز» ( جایگاه صدای ویلنسل ) ، «شهبانگ» ( جایگاه صدای کنترباس ) ، «کرشمه» ( جایگاه صدای تار ) ، «ساغر» ( جایگاه صدای تار و رباب آلتو ) ، «باربد» ( جایگاه صدای بربط ) ، «صراحی» ( جایگاه صدای کمانچه ) ، «صراحی آلتو» ( جایگاه صدای آلتو، یک چهارم بم تر ) ، «بم صراحی» ( جایگاه صدای ویولنسل ) ، «شاه صراحی» ( جایگاه صدای کنترباس )
تعداد زیادی از این سازها قبلاً در کنسرت های محمدرضا شجریان، در خارج و داخل از ایران به وسیلهٔ نوازندگان گروه شهناز به کار گرفته شده بودند. محمدرضا شجریان، در هنگام برپایی نمایشگاه، در خصوص ضرورت ایجاد نوآوری در موسیقی ایران گفت:
در طول ۵۰ سالی که کار حرفه ای می کنم و به طور تخصصی با صدا ارتباط دارم، نیاز به صداهای جدید را احساس می کردم و همیشه کمبود این صداها مرا آزار می داد.
او همچنین اضافه کرد:
در کنسرت هایی که داریم لابه لای سازهای سنتی از این سازهای ابداعی نیز استفاده می کنیم، چون باید آنها را در کنار سازهای سنتی قرار دهیم تا به مرور جایگاه خود را در میان مخاطبان شان پیدا کنند. من نمی توانم از همان لحظه نخست این سازها را به صحنه بیاورم. این کار درستی نیست.
... [مشاهده متن کامل]
در نمایشگاه سازهای ابداعی محمدرضا شجریان که در اردیبهشت سال ۱۳۹۰ برگزار گردید، در این نمایشگاه ۱۴ ساز ابداعی و ۱۰ سنتور در اندازه های مختلف عرضه شد که ساخت تمامی آنها بر عهده افشین رجبی بوده . سازهای به نمایش درآمده عبارت بودند از:
«سنتور آزمایشی و تحقیقاتی» ( سال ۱۳۶۸، چوپ توت ) ، «سنتور سل کوک»، «سنتور فاکوک»، «سنتور می کوک»، «سنتور سی کوک»، «سنتور دوکوک سوپرانو»، «تندر» ( ۱۴ خرک، سل کوک بم ) ، «ارغنون» ( ۲۳ خرک، سوپرانو ) ، «سبو» ( جایگاه صدای کمانچه ) ، «شهرآشوب» ( جایگاه صدای کمانچه ) ، «شهر آشوب آلتو» ( جایگاه صدای آلتو، یک چهارم بم تر ) ، «شهنواز» ( جایگاه صدای ویلنسل ) ، «شهبانگ» ( جایگاه صدای کنترباس ) ، «کرشمه» ( جایگاه صدای تار ) ، «ساغر» ( جایگاه صدای تار و رباب آلتو ) ، «باربد» ( جایگاه صدای بربط ) ، «صراحی» ( جایگاه صدای کمانچه ) ، «صراحی آلتو» ( جایگاه صدای آلتو، یک چهارم بم تر ) ، «بم صراحی» ( جایگاه صدای ویولنسل ) ، «شاه صراحی» ( جایگاه صدای کنترباس )
تعداد زیادی از این سازها قبلاً در کنسرت های محمدرضا شجریان، در خارج و داخل از ایران به وسیلهٔ نوازندگان گروه شهناز به کار گرفته شده بودند. محمدرضا شجریان، در هنگام برپایی نمایشگاه، در خصوص ضرورت ایجاد نوآوری در موسیقی ایران گفت:
در طول ۵۰ سالی که کار حرفه ای می کنم و به طور تخصصی با صدا ارتباط دارم، نیاز به صداهای جدید را احساس می کردم و همیشه کمبود این صداها مرا آزار می داد.
او همچنین اضافه کرد:
در کنسرت هایی که داریم لابه لای سازهای سنتی از این سازهای ابداعی نیز استفاده می کنیم، چون باید آنها را در کنار سازهای سنتی قرار دهیم تا به مرور جایگاه خود را در میان مخاطبان شان پیدا کنند. من نمی توانم از همان لحظه نخست این سازها را به صحنه بیاورم. این کار درستی نیست.
