سازمان کارگران انقلابی ایران ( راه کارگر ) یک سازمان سیاسی با مشی مارکسیستی و کمونیستی است که علیه نظام جمهوری اسلامی ایران فعالیت می کند. این سازمان در سال ۱۳۸۸ ( ۲۰۰۹ ) از راه کارگر انشعاب کرد و به صورت مستقل به فعالیت خود ادامه داد.
... [مشاهده متن کامل]
سازمان کارگران انقلابی ایران ( راه کارگر ) از زمان تأسیس شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست در سال ۱۳۹۱ در آن عضویت داشت، اما از مهر ۱۳۹۶ از این ائتلاف خارج شد.
سازمان راه کارگر در سال ۱۳۵۷ در جریان انقلاب بهمن ۱۳۵۷ از جمعی از اعضا و هواداران سابق چریک های فدایی و مجاهدینِ مارکسیست تشکیل شد که در زندان دیدگاه خود را نسبت به مبارزه مسلحانه تغییر داده بودند و مواضع ضد مائوئیستی اختیار کرده بودند. پس از انقلاب ۱۳۵۷، این افراد دور هم جمع شدند و دیدگاه های خود را در نشریه رسمی خود به نام «راه کارگر» منتشر کردند. آن ها در تحلیل خود، جمهوری اسلامی را حکومتی مذهبی - بناپارتیستی می دانستند. به دنبال آن در چهارم تیر ۱۳۵۸ با نام راه کارگر رسماً اعلام موجودیت کردند.
سازمان راه کارگر در سال ۲۰۰۹ دچار انشعابی بزرگ شد. مبنای انشعاب اساساً برپایه اختلافاتی صورت گرفت که از مدت های پیش پیرامون درک از تشکیلات و نوع سازمان یابی، رابطۀ آن با آزادی اندیشه و بیان مشروط یا غیرمشروط و به طور ویژه دربارۀ سازمان یک تاکتیکی یا چند تاکتیکی شکل گرفته بود. دو مقاله «گره گاه ها، ضوابط و منطق حاکم بر آنها» نوشته تقی روزبه که شامل هفت پرسش و پاسخ بود و متقابلاً پاسخ محمدرضا شالگونی به هفت پرسش بالا، با عنوان «اختلاف ما»، نشان دهندۀ زمینه ها و دلایل عمده انشعاب در سال ۲۰۰۹ بود.
در پی انتشار نامه ای درونی با امضای سی تن از اعضای راه کارگر بخشی از اعضای این سازمان از جمله محمدرضا شالگونی و روبن مارکاریان نظر کمیتۀ مرکزی سازمان برای باقی ماندن در راه کارگر و بحث روی اختلافات در کنگره راه کارگر را نپذیرفتند و به همراه بخشی از اعضای راه کارگر خود را راه کارگر نامیدند و رهبری جدیدی را برای بخش منشعب راه کارگر بنام «هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران ( راه کارگر ) » تشکیل دادند.
علی رغم جدایی تشکیلاتی دو بخش راه کارگر تغییر خاصی در مواضع سیاسی و نظری شان به وجود نیامده و هر دو بخش گاهی در همکاری های مشترک از جمله «اتحاد چپ» و … با هم همکاری می کنند. به لحاظ سیاسی هیچ گونه اختلاف سیاسی یا ایدئولوژیک میان این دو سازمان وجود ندارد و علت تداوم جدایی اصرار بخش منشعب این سازمان به عدم تحمل گرایش های گوناگون نظری در یک سازمان چپ است.
... [مشاهده متن کامل]
سازمان کارگران انقلابی ایران ( راه کارگر ) از زمان تأسیس شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست در سال ۱۳۹۱ در آن عضویت داشت، اما از مهر ۱۳۹۶ از این ائتلاف خارج شد.
سازمان راه کارگر در سال ۱۳۵۷ در جریان انقلاب بهمن ۱۳۵۷ از جمعی از اعضا و هواداران سابق چریک های فدایی و مجاهدینِ مارکسیست تشکیل شد که در زندان دیدگاه خود را نسبت به مبارزه مسلحانه تغییر داده بودند و مواضع ضد مائوئیستی اختیار کرده بودند. پس از انقلاب ۱۳۵۷، این افراد دور هم جمع شدند و دیدگاه های خود را در نشریه رسمی خود به نام «راه کارگر» منتشر کردند. آن ها در تحلیل خود، جمهوری اسلامی را حکومتی مذهبی - بناپارتیستی می دانستند. به دنبال آن در چهارم تیر ۱۳۵۸ با نام راه کارگر رسماً اعلام موجودیت کردند.
سازمان راه کارگر در سال ۲۰۰۹ دچار انشعابی بزرگ شد. مبنای انشعاب اساساً برپایه اختلافاتی صورت گرفت که از مدت های پیش پیرامون درک از تشکیلات و نوع سازمان یابی، رابطۀ آن با آزادی اندیشه و بیان مشروط یا غیرمشروط و به طور ویژه دربارۀ سازمان یک تاکتیکی یا چند تاکتیکی شکل گرفته بود. دو مقاله «گره گاه ها، ضوابط و منطق حاکم بر آنها» نوشته تقی روزبه که شامل هفت پرسش و پاسخ بود و متقابلاً پاسخ محمدرضا شالگونی به هفت پرسش بالا، با عنوان «اختلاف ما»، نشان دهندۀ زمینه ها و دلایل عمده انشعاب در سال ۲۰۰۹ بود.
در پی انتشار نامه ای درونی با امضای سی تن از اعضای راه کارگر بخشی از اعضای این سازمان از جمله محمدرضا شالگونی و روبن مارکاریان نظر کمیتۀ مرکزی سازمان برای باقی ماندن در راه کارگر و بحث روی اختلافات در کنگره راه کارگر را نپذیرفتند و به همراه بخشی از اعضای راه کارگر خود را راه کارگر نامیدند و رهبری جدیدی را برای بخش منشعب راه کارگر بنام «هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران ( راه کارگر ) » تشکیل دادند.
علی رغم جدایی تشکیلاتی دو بخش راه کارگر تغییر خاصی در مواضع سیاسی و نظری شان به وجود نیامده و هر دو بخش گاهی در همکاری های مشترک از جمله «اتحاد چپ» و … با هم همکاری می کنند. به لحاظ سیاسی هیچ گونه اختلاف سیاسی یا ایدئولوژیک میان این دو سازمان وجود ندارد و علت تداوم جدایی اصرار بخش منشعب این سازمان به عدم تحمل گرایش های گوناگون نظری در یک سازمان چپ است.
