سازمان چریک های فدایی خلق

دانشنامه آزاد فارسی

بزرگ ترین گروه چریکی چپ ایران در سال های آخر سلطنت پهلوی که پس از واقعه سیاهکل (۱۹ بهمن ۱۳۴۹) و در فروردین ۱۳۵۰ش از ادغام دو گروه جزنی ـ ظریفی و احمد زاده ـ پویان، تشکیل شد. این سازمان به مبارزۀ مسلحانه علیه رژیم پهلوی معتقد بود. سازمان چریک های فدایی خلق در طی حدود هفت سال رویارویی مسلحانه با رژیم سلطنتی ، عملیات متعددی انجام داد و گروهی از بلندپایگان رژیم پهلوی ـ ازجمله سپهبد فرسیو و فاتح، سرمایه دار معروف ـ را ترور کرد و یا در مراکز دولتی، سفارت خانه ها و دفاتر کشورهای خارجی در ایران بمب گذاری کرد. سازمان فدائیان خلق در این مدت جمعاً ۱۷۲ تن از اعضای خود، ازجمله امیرپَرویز ویان، مسعود احمدزاده، بیژن جزنی و حمید اشرف، را در مبارزه با رژیم پهلوی ازدست داد. سازمان چریک های فدایی خلق در طی حیات خود با انشعابات متعددی روبه رو شد. در مهر ۱۳۵۵ گروهی از اعضای سازمان با نام «فداییان منشعب» به «حزب توده ایران» پیوستند. در اردیبهشت ۱۳۵۸ اشرف دهقانی و چند تن دیگر با جدایی از سازمان ، گروه مجزایی را تشکیل دادند که با حذف عنوان سازمان به «چریک های فدایی خلق» موسوم شدند. در خرداد ۱۳۵۹مهم ترین انشعاب در سازمان رخ داد. اختلافات اکثریت و اقلیت اعضای کمیتۀ مرکزی سازمان علنی شد و دو گروه اکثریت و اقلیت شکل گرفت . اکثریت با حذف عنوان چریک ها، سازمان فدائیان خلق ایران خوانده شد و اقلیت همچنان نام سازمان چریک های فدایی خلق ایران را به کار گرفت . با انشعابات بعدی ، هرکدام از این دو گروه خود به گروه های دیگری منشعب شد و نهایتاً چندین گروه مختلف از درون سازمان به وجود آمد. مخالفت و مقابلۀ آن با انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی ایران، انشعاب های متعدد و اعدام و کشته شدن بسیاری از رهبران و فعالان سازمان، و مهاجرت گروه کثیری از آنان به خارج، به توقف فعالیت ها و ازمیان رفتن عملی آن پس از ۱۳۶۲ش انجامید.

پیشنهاد کاربران

بپرس