سازمان پیشاهنگی ایران، در سال ۱۲۹۸ خورشیدی از سوی سفیر کشور اسپانیا معرفی شد ولی اندیشهٔ تشکیل سازمان پیشاهنگی را احمد امین زاده در دورهٔ پادشاهی رضاشاه مطرح کرد. وزارت معارف در ۱۲ آذر ۱۳۰۴ طرح او را پذیرفت و امین زاده را به ریاست این سازمان برگزید.
... [مشاهده متن کامل]
پیش آهنگی، برای نخستین بار در سال ۱۳۰۴ خورشیدی، به همت میرزا احمد امین زاده در ایران تأسیس شد و تا حدود سال ۱۳۱۰ فعالیت های آن ادامه یافت. حدود ۱۳۱۰ امین زاده به عراق مسافرت کرد و پس از آن برای مدتی رضا اخوی سرپرستی پیش آهنگی را عهده دار شد. سال ۱۳۱۳ ترویج پیش آهنگی مورد توجه دولت قرار گرفت و وزارت فرهنگ مأمور اجرای آن شد و با طرح جدیدی آغاز به فعالیت کرد. در مهرماه همان سال گیبسن، متخصص آمریکایی، برای سرپرستی تربیت بدنی و پیش آهنگی به ایران دعوت شد. نخستین دورهٔ کلاس مربیان پیش آهنگی در خردادماه سال ۱۳۱۴ با شرکت ۴۰ نفر از مربیان تهران و ۴۴ نفر از مربیان شهرستان ها به مدت ۱۵ روز تشکیل گردید. محل این اردو در منظریه تهران بود. در طول تعطیلات تابستان همان سال مقررات و آیین نامه های لازم برای اجرای پیش آهنگی در رسدها تهیه و تدوین شد و فعالیت های پیش آهنگی روز به روز در تمام شهرستان های کشور توسعه یافت، ولی با آغاز وقایع شهریور ۱۳۲۰ این فعالیت ها متوقف شد و طی یازده سال جز در یکی دو دسته کوچک، فعالیت پیش آهنگی به چشم نمی خورد. در سال ۱۳۳۲ حسین بنائی که تحصیلات عالی خود را در رشتهٔ تعلیم و تربیت، روان شناسی و تربیت بدنی در آمریکا به پایان رسانده بود، مأمور تجدید سازمان پیش آهنگی ایران شد. با فعالیت های حسین بنائی و تشکیل اولین کلاس مربیان پیش آهنگی در آذرماه سال ۱۳۳۲، دورهٔ جدید پیش آهنگی ایران آغاز شد. در دورهٔ بنائی گام های مهمی برای توسعه پیش آهنگی ایران برداشته شد. سال ۱۳۳۴ سازمان ملی پیش آهنگی ایران از طرف دفتر بین المللی پیش آهنگی به رسمیت شناخته شد. سال ۱۳۳۵ نخستین جمبوری ملی پیش آهنگان ایران تشکیل شد و همایش سال ۱۳۳۷ دومین جمبوری ملی پیش آهنگان ایران با شرکت بیش از چهار هزار نفر پیش آهنگ تشکیل شد و در این جمبوری پیش آهنگان کشورهای پاکستان، ترکیه، عراق، اردن، انگلیس، ژاپن، آلمان و آمریکایی های مقیم ایران شرکت داشتند. در سال ۱۳۳۹ سومین جمبوری ملی پیش آهنگی ایران با شرکت بیش از ده هزار نفر پیش آهنگ ایرانی و خارجی تشکیل شد. سال ۱۳۳۹ در منظریه از طرف دفتر بین المللی پیش آهنگی به عنوان یک مرکز بین المللی تربیت مربی و تشکیل کلاس ها شناخته شد، در همین سال بنائی به عضویت کمیتهٔ دوازده نفری پیش آهنگی جهان انتخاب شد. در سال ۱۳۴۱ انجمن طرفداران پیش آهنگی در ایران تشکیل شد و عده ای از شخصیت های سرشناس ایران عضویت این انجمن را پذیرفتند، در سال ۱۳۴۱ نخستین کنگرهٔ پیش آهنگی ایران با شرکت نمایندگان شوراهای پیش آهنگی تمام استان های کشور در منظریه تشکیل شد و سال ۱۳۴۲ دبیر انجمن طرفداران سازمان پیش آهنگی علی هاشمی، به مدت ۱۴ سال برای این مسئولیت برگزیده شد. در سال ۱۳۴۲ خورشیدی دومین کنگره پیش آهنگی ایران افزون بر جلسهٔ سالیانهٔ شورای عالی پیش آهنگی ایران با حضور تمام استانداران، مدیران کل فرهنگ استان ها و نمایندگان شوراهای پیش آهنگی استان ها در تهران، تشکیل شد.
... [مشاهده متن کامل]
پیش آهنگی، برای نخستین بار در سال ۱۳۰۴ خورشیدی، به همت میرزا احمد امین زاده در ایران تأسیس شد و تا حدود سال ۱۳۱۰ فعالیت های آن ادامه یافت. حدود ۱۳۱۰ امین زاده به عراق مسافرت کرد و پس از آن برای مدتی رضا اخوی سرپرستی پیش آهنگی را عهده دار شد. سال ۱۳۱۳ ترویج پیش آهنگی مورد توجه دولت قرار گرفت و وزارت فرهنگ مأمور اجرای آن شد و با طرح جدیدی آغاز به فعالیت کرد. در مهرماه همان سال گیبسن، متخصص آمریکایی، برای سرپرستی تربیت بدنی و پیش آهنگی به ایران دعوت شد. نخستین دورهٔ کلاس مربیان پیش آهنگی در خردادماه سال ۱۳۱۴ با شرکت ۴۰ نفر از مربیان تهران و ۴۴ نفر از مربیان شهرستان ها به مدت ۱۵ روز تشکیل گردید. محل این اردو در منظریه تهران بود. در طول تعطیلات تابستان همان سال مقررات و آیین نامه های لازم برای اجرای پیش آهنگی در رسدها تهیه و تدوین شد و فعالیت های پیش آهنگی روز به روز در تمام شهرستان های کشور توسعه یافت، ولی با آغاز وقایع شهریور ۱۳۲۰ این فعالیت ها متوقف شد و طی یازده سال جز در یکی دو دسته کوچک، فعالیت پیش آهنگی به چشم نمی خورد. در سال ۱۳۳۲ حسین بنائی که تحصیلات عالی خود را در رشتهٔ تعلیم و تربیت، روان شناسی و تربیت بدنی در آمریکا به پایان رسانده بود، مأمور تجدید سازمان پیش آهنگی ایران شد. با فعالیت های حسین بنائی و تشکیل اولین کلاس مربیان پیش آهنگی در آذرماه سال ۱۳۳۲، دورهٔ جدید پیش آهنگی ایران آغاز شد. در دورهٔ بنائی گام های مهمی برای توسعه پیش آهنگی ایران برداشته شد. سال ۱۳۳۴ سازمان ملی پیش آهنگی ایران از طرف دفتر بین المللی پیش آهنگی به رسمیت شناخته شد. سال ۱۳۳۵ نخستین جمبوری ملی پیش آهنگان ایران تشکیل شد و همایش سال ۱۳۳۷ دومین جمبوری ملی پیش آهنگان ایران با شرکت بیش از چهار هزار نفر پیش آهنگ تشکیل شد و در این جمبوری پیش آهنگان کشورهای پاکستان، ترکیه، عراق، اردن، انگلیس، ژاپن، آلمان و آمریکایی های مقیم ایران شرکت داشتند. در سال ۱۳۳۹ سومین جمبوری ملی پیش آهنگی ایران با شرکت بیش از ده هزار نفر پیش آهنگ ایرانی و خارجی تشکیل شد. سال ۱۳۳۹ در منظریه از طرف دفتر بین المللی پیش آهنگی به عنوان یک مرکز بین المللی تربیت مربی و تشکیل کلاس ها شناخته شد، در همین سال بنائی به عضویت کمیتهٔ دوازده نفری پیش آهنگی جهان انتخاب شد. در سال ۱۳۴۱ انجمن طرفداران پیش آهنگی در ایران تشکیل شد و عده ای از شخصیت های سرشناس ایران عضویت این انجمن را پذیرفتند، در سال ۱۳۴۱ نخستین کنگرهٔ پیش آهنگی ایران با شرکت نمایندگان شوراهای پیش آهنگی تمام استان های کشور در منظریه تشکیل شد و سال ۱۳۴۲ دبیر انجمن طرفداران سازمان پیش آهنگی علی هاشمی، به مدت ۱۴ سال برای این مسئولیت برگزیده شد. در سال ۱۳۴۲ خورشیدی دومین کنگره پیش آهنگی ایران افزون بر جلسهٔ سالیانهٔ شورای عالی پیش آهنگی ایران با حضور تمام استانداران، مدیران کل فرهنگ استان ها و نمایندگان شوراهای پیش آهنگی استان ها در تهران، تشکیل شد.
