سازمان نظامی یا یگان ارتشی راهی است برای سازماندهی نیروهای مسلح کشور به منظور توانمندسازی آن ها در جهت دستیابی به سیاست پدافند ملی. در برخی از کشورها نیروهای شبه نظامی نیز به نیروهای مسلح کشور ضمیمه می شوند. نیروهای مسلحی همچون نیروهای شورشی که جزو نظام یا سازمان های شبه نظامی نیستند از سازمان های نظامی رسمی یا مخصوص به خود تقلید می کنند.
یگان ارتشی سازمانی است در درون نیروهای مسلح. هر یگان می تواند چندین سرباز، ناو، نفربر یا هواگرد را در بر بگیرد. هر سه نیروی زمینی، هوایی و دریایی به طور پایگانی به گروه های گوناگون بزرگ و کوچکی بخش شده اند. این یگان بندی ها به مدیریت بهتر کارکردی، تاکتیکی و اداری نیروهای مسلح یاری می رساند. به شیوه تقسیم این یگان ها در نبردگاه یا محل رزمایش، آرایش نظامی می گویند.
تشکیلات نظامی مبتنی بر سلسله مراتب است. استفاده از درجه های رسمی در یک ساختار سلسله مراتبی در ارتش روم عمومیت پیدا کرد. در زمان کنونی، کنترل اجرایی، مدیریت و ادارهٔ سازمان های نظامی معمولاً در دولت و از طریق یکی از وزارتخانه ها به نام وزارت دفاع یا وزارت جنگ انجام می شود. این وزراتخانه نیز آن دسته از نیروهایی را که مسئول نبرد، پشتیبانی رزمی و پشتیبانی خدماتی یگان ها هستند را مدیریت می کند.
معمولاً در کشورهای مردم سالار، کنترل اجرایی سازمان نظامی ملی توسط مردم و از طریق رهبران سیاسی منتخب انجام می شود. وزیر دفاع نیز معمولاً مستقیماً عهده دار این مسئولیت می شود. ( در سیستم دموکراسی ریاستی همچون ایالات متحده، رئیس جمهور فرمانده کل قوا است و وزیر دفاع مقام دوم فرماندهی به شمار می رود ) مقام های پایین تر معاونان مسئول بخش های عملیاتی نیروهای مسلح هستند مانند آن هایی که پشتیبانی خدماتی نیروهای مسلح را فراهم می کنند. در سومین رده فرماندهی معمولاً سران قسمت های اداری خاص قرار می گیرند که مسئول تدارک و مدیریت دانش و مهارت های نیرو محور نظیر مشاوره راهبردی، ارزیابی رشد توانایی ها یا مقررات علوم دفاعی در مورد پژوهش، طراحی و توسعهٔ فناوری ها هستند.
در هر قسمت اداری شعبات اجرایی وجود دارند که مسئول کارهای تخصصی اداره متبوع خود هستند. برای نمونه ممکن است که اداره راهبرد دارای شعبه ای برای تولید مشاوره هایی در مورد مفاهیم عملیاتی باشد. همچنین ممکن است شعبه ای مسئول مشاوره پیرامون روش های عملیاتی و شعبه ای دیگر مسئول ترکیب اعمال آن دو شعبه در بستر عملیات های مشترک نیروهای مسلح باشد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفیگان ارتشی سازمانی است در درون نیروهای مسلح. هر یگان می تواند چندین سرباز، ناو، نفربر یا هواگرد را در بر بگیرد. هر سه نیروی زمینی، هوایی و دریایی به طور پایگانی به گروه های گوناگون بزرگ و کوچکی بخش شده اند. این یگان بندی ها به مدیریت بهتر کارکردی، تاکتیکی و اداری نیروهای مسلح یاری می رساند. به شیوه تقسیم این یگان ها در نبردگاه یا محل رزمایش، آرایش نظامی می گویند.
تشکیلات نظامی مبتنی بر سلسله مراتب است. استفاده از درجه های رسمی در یک ساختار سلسله مراتبی در ارتش روم عمومیت پیدا کرد. در زمان کنونی، کنترل اجرایی، مدیریت و ادارهٔ سازمان های نظامی معمولاً در دولت و از طریق یکی از وزارتخانه ها به نام وزارت دفاع یا وزارت جنگ انجام می شود. این وزراتخانه نیز آن دسته از نیروهایی را که مسئول نبرد، پشتیبانی رزمی و پشتیبانی خدماتی یگان ها هستند را مدیریت می کند.
معمولاً در کشورهای مردم سالار، کنترل اجرایی سازمان نظامی ملی توسط مردم و از طریق رهبران سیاسی منتخب انجام می شود. وزیر دفاع نیز معمولاً مستقیماً عهده دار این مسئولیت می شود. ( در سیستم دموکراسی ریاستی همچون ایالات متحده، رئیس جمهور فرمانده کل قوا است و وزیر دفاع مقام دوم فرماندهی به شمار می رود ) مقام های پایین تر معاونان مسئول بخش های عملیاتی نیروهای مسلح هستند مانند آن هایی که پشتیبانی خدماتی نیروهای مسلح را فراهم می کنند. در سومین رده فرماندهی معمولاً سران قسمت های اداری خاص قرار می گیرند که مسئول تدارک و مدیریت دانش و مهارت های نیرو محور نظیر مشاوره راهبردی، ارزیابی رشد توانایی ها یا مقررات علوم دفاعی در مورد پژوهش، طراحی و توسعهٔ فناوری ها هستند.
در هر قسمت اداری شعبات اجرایی وجود دارند که مسئول کارهای تخصصی اداره متبوع خود هستند. برای نمونه ممکن است که اداره راهبرد دارای شعبه ای برای تولید مشاوره هایی در مورد مفاهیم عملیاتی باشد. همچنین ممکن است شعبه ای مسئول مشاوره پیرامون روش های عملیاتی و شعبه ای دیگر مسئول ترکیب اعمال آن دو شعبه در بستر عملیات های مشترک نیروهای مسلح باشد.
wiki: سازمان نظامی